Nog maar 8 dagen... Help!

Nou daar was ik weer. Zoals jullie zien is mijn voornemen om elke twee weken iets korts te schrijven weer lekker mislukt... haha. Voor mijn gevoel maak ik gewoon niet zoveel mee in twee weken.

Maar goed, we zijn er weer!

En we zijn er nog maar even… Nog maar 8 dagen om precies te zijn. Bizar! De tijd is echt voorbijgevlogen. Als je het mij vraagt voelt het alsof ik nog maar net 3 maanden hier zit. Maar de tijd is toch echt aangebroken dat je bij veel dingen denkt: dit is de laatste keer dit, dit is de laatste keer dat. Zo heb ik vanochtend afscheid genomen van de opa en oma (ouders van Jo). Die mij nog een bedel voor mijn trollbead armband hebben gegeven en een heel lief kaartje waarop ze mij bedankten voor de goede zorgen voor hun kleinkinderen. Ook kreeg de oma tranen in d’r ogen bij het afscheid. Vond ik wel heel bijzonder, had ik niet verwacht dat ze mij iets zouden geven of zo zouden reageren.

Haha, ik krijg toevallig nu een melding op m’n telefoon van het weer. “Morgen wordt het 30˚C, dat is 7˚C kouder dan vandaag.” Nou jongens waar praten we over! Kouder?! Het is allebei nog bloedheet… Bij beide loop ik nog steeds als een smeltende otter rond. Merk er niks geen verschil van. Wat wel echt een nadeel is, is dat het heel vochtig en benauwd is en dus ook gelijk heel vies warm. Maar hey, ik zal niet klagen over het weer hier hoor. Hoor dan zo’n stemmetje in m’n hoofd: “de kindertjes in Nederland, die mogen pas klagen over het weer.”

Al sluit ik Australië volgende week wel met een Nederlands tintje af. Voor de hele week staat regen voorspeld, wel met het gemiddelde van 25˚C. Dat dan wel. Vast een voorbereiding op thuis, die nattigheid wat uit de lucht komt vallen, was al bijna vergeten wat het was...

Vorige week gingen Jo en Phil met de meiden een weekend weg naar Jervis Bay (een van de mooiste stranden van de wereld.) Ze hadden daar een huisje gehuurd samen met de rest van de familie van Jo haar kant. Ik had alleen zaterdag nog een surpriseparty van een vriendin en ze woont in Sydney, uurtje hier vandaan. En ik was met de auto gegaan, dus had 1 wijntje gedronken rond 9 uur ofzo. En wanneer ik om half 3 ‘s nachts weer terug naar huis toe rijd, sta ik voor een stoplicht midden in de stad, beetje moe voor me uit te staren. En wat zie ik daar? Op de hoek van de straat?! EEN KANGOEROE! Nouuu… HUH?! Ik moest echt 3 keer knipperen met m’n ogen van huh, zie ik dit ECHT goed? Ik heb maar 1 wijntje gedronken! Dit kan niet! Haha maar het kon toch echt. En toen ik mij besefte dat daar echt een levensechte kangoeroe stond wou ik een filmpje maken natuurlijk. Maar tegen die tijd dat ik bezig was met m’n filmpje stond het stoplicht al lang weer op groen. Waarop een vrachtwagen achter mij heftig begon te knipperen met z’n lichten. Maar echt, ik was helemaal van mijn à propos. Heb toen ook gelijk de auto aan de kant gezet om onze familie groepsapp te vertellen wat ik gezien had! Haha

Op die zondag ben ik dan ook naar Jo en Phil gegaan, dat was 3 uur rijden hier vandaan. Het huisje was heerlijk aan de zee en het was prachtig weer. En we zouden tot dinsdag blijven. Superlekker! Zondag avond een BBQ gehad met de hele familie. Waarvan ik een gedeelte ook voor de laatste keer zou zien. Maandag ochtend ben ik met Phil en een oom op mountainbike tocht gegaan door de natoer. Nog een dode slang naast de weg zien liggen. ’s Middags op het strand gelegen en jawel… voor de eerste keer hier ben ik verbrand! Vind het een wonder dat dat nu pas is gebeurd.

’s Avonds lekker uiteten geweest en daarna heb ik zelf nog even een wandeling gemaakt op het strand met een prachtige sterrenhemel. Toen besefte ik dat ik al die tijd op de verkeerde plek au pair ben geweest. Ik had aan het strand moeten zitten. Wat heb ik daar van genoten zeg die paar daagjes daar. Maar misschien maakt dat het juist ook wel weer speciaal dat je niet aan de zee woont.

Goed, van de week heb ik nog een echte Aussie experience mee gemaakt waarvan ik niet had gedacht dat ik die nog zou mee maken, maar ja het is gebeurd! Ik zat ’s avonds rustig op de wc totdat er ineens een vieze grote harige spin langs mijn blote voeten heen rende. Nou maar echt, doodsangsten! Je hebt dan op zo’n moment ook geen flauw idee wat voor een het is en of het erg gevaarlijk is ja of nee. Nou je raad het al, beest weg, broek hangt nog half op de grond. En je hebt geen idee waar die loopt of IN zit. Durfde dus m’n broek ook niet meer omhoog te doen, want ja, stel het zit in je broek. Dan heb je helemaal de poppen aan het dansen, of in dit geval, MIJ letterlijk aan het dansen! Grootse paniek natuurlijk. Uiteindelijk na heel voorzichtig alles te hebben onderzocht was de conclusie dat die op de wc-borstel zat, zou niet mijn eerste keus zijn om naar toe te vluchten maar goed dat mocht die zelf maar uitvinden. Gelijk naar Phil toe gerend (ja, broek was inmiddels weer aan.) En dankzij Phil heeft de huntsman spider mijn badkamertje weer verlaten… Was ook nog een hoop gegil (vanaf mijn kant dan.) Want het begon nog hard te rennen ook. Het stomme was, ik had voor het eerst mijn raam die dag even opengezet, normaal doe ik dat nooit omdat alle warme lucht dan binnen komt en bloedheet wordt. En deze dag dus net even wel. Maar ja, die spinnen zien dat dan gelijk als open huis he… brutaal wel. Gratis Australia survival tip van mij: laat je raam even lekker dicht joh. Tenzij je natuurlijk gezelligheid wil, dan vooral doen!

Oja, ik heb meer dan een maand geleden samen met Georgia en Winnie een Q&A opgenomen, dit is een Question & Answer filmpje. Waarbij we alle drie vragen voor elkaar hebben gemaakt. Zodat ik jullie kan laten zien wie en hoe de meiden zijn. Joh Moyra, dat doe je is even lekker op tijd! Achja, beter laat dan nooit toch?

Omdat ik het filmpje niet openbaar op internet wil zetten heb ik een linkje die ik naar jullie toe kan sturen waardoor je ‘m kan bekijken op YouTube, mocht je dit graag willen stuur mij dan even een appje of een e-mail ([email protected]). Dan stuur ik ‘m naar je toe! Hij duurt wel 29 minuten… haha! Maar het laat heel goed zien hoe ze echt zijn.

Verder heb ik ook nog een aantal leuke uitspraken van Winnie die ze de afgelopen maanden heeft gezegd.

*      Twee weken voordat ze op vakantie zouden gaan (die uiteindelijk niet door ging.) Bracht Jo Winnie naar bed. En Jo vroeg aan Winnie: “Heb je zin in de vakantie?” Waarop Winnie antwoorde: “Ja!” Jo: “Do you know where France is?” Winnie: “No, but I know where Holland is!” Jo: “Oh, where is it?” Waarop Winnie weer antwoorde: “You go over the hill, then around the corner, walk a little bit further and there it is! In the bush!” Dus ja, nu weten jullie ook waar Nederland ligt. Jullie hebben vast jullie topografie helemaal verkeerd geleerd.

*·    ‘s Ochtends op een normale schooldag, ik had Winnie in d’r autostoel gezet. En we zaten allemaal klaar om te vertrekken. Alle drie nog een beetje stil natuurlijk omdat het nog wat vroeg is. Zegt Winnie vanuit achter ineens helemaal uit het niets super verbaasd: “I don’t know the way to Fiji.” Huh? Wat zeg je nou Winnie? Echt helemaal niks leidde daarnaartoe. Zo maf haha. Vraag me dan echt af wat er allemaal in dat koppie omgaat.

*·    Op de maandag en vrijdag is Winnie bij mij dus dan moet ze mee lopen naar Georgia’s school en Winnie heeft zo haar dagen dat ze door loopt of niet. En toen was het weer is zo’n dag dat ze heel sloom liep en ik was natuurlijk alweer aan de late kant. Dus ik zei tegen dr: “Come on Win, walk a little bit faster!” Waarop ik een heel eigenwijs antwoord krijg: “Uhm Moyra, my legs are not going to listen you.” Dus ik keihard lachen natuurlijk. Komt er nog achter: “They really don’t like if someone tells them what to do.” Haha oke Winnie… Tja, wat kan je daarop nou zeggen?

*     Toen mijn ouders kwamen vroeg ik die ochtend aan Winnie: “What are you going to say to Bart if you see him?” Waarop ze antwoordt: “Hello Bart, we can be twin sisters because we both fart so much!” HAHAHA, dus Winnie… Uiteindelijk heeft ze dat niet gezegd hoor.

*     Winnie laat inderdaad veel scheetjes, die komen altijd uit het niets en laten een groene walm achter… En al helemaal als je d’r kietelt. Daar pas ik inmiddels wel mee op. Dus als dat weer gebeurd zeg ik elke keer dat ze het ergens moet doen waar even geen mensen zijn. Ze timed ze namelijk altijd zo dat als we net in de auto zitten er een uit komt. Of op de bank zitten bij elkaar. Nu waren we een keer een spelletje aan het doen met z’n drieën en ineens uit het niets staat ze op en loopt naar een hoek toe. Dus ik vraag aan dr: “What are you doing?” Waarop ze terug zegt: “ooh Im just letting my farts out without people around me who complain about it.” Met een grote big smile. Hahahaha

Zo zijn er nog heel veel meer dingen, maar kan ze even niet allemaal bedenken. Had ze eigenlijk gelijk even in een boekje moeten opschrijven. Zijn wel leuke dingen om te onthouden. Misschien klinkt het ook helemaal niet grappig nu. Maar op het moment en wat voor gezichten ze erbij trekt is echt geweldig. Hoop dat ik dat een beetje heb kunnen overbrengen.

Ook wil ik nog even zeggen dat Australië helemaal knettergek is geworden met die kerstmis. Doe allemaal is even heel gauw normaal. Jullie denken dat Nederland er vroeg bij is. Nou geloof me, dat valt REUZE mee. Australië slaat echt alles. Begin september lagen de kerstspullen al in de winkels en midden oktober staan er speciale standjes met levende kerstmannen in de winkelcentrums om foto’s te maken met de kinderen. Er staan koren die kerstliedjes aan het zingen zijn. En dan doen ze ook nog alsof het KOUD gaat worden hier door nep sneeuw te creëren. Ook op de ramen bij mensen thuis. Je weet wel, dat plak spul. En dan moet je ook nog is even de huizen van buitenaf zien. Eén grote lichtbom, met kerstmannen die heen en weer vliegen in de tuin, op het dak klimmen, elfen die rondvliegen, ronddraaiende sterren die met een projector op de garage worden geprojecteerd. Het hele huis heeft bij elke rand een fel witte rand met licht. Met als kers op de taart een grote dikke vette knipperende: MERRY CHRISTMAS. Nou m’n broek zakte er werkelijk waar van af. Mafkezen…

Verder heb ik volgens mij niet meer zoveel te vertellen. Het zijn nog maar 8 dagen... De tijd gaat hard. En de meiden die vragen nu ook elke dag of ik niet langer bij ze kan blijven en dat ze heel verdrietig worden en mij zo gaan missen. Dat vind ik wel een heel mooi compliment! Ik ga hun ook zeker missen! En het afscheid gaat heel erg moeilijk worden. Toen ik die 3 uur naar dat weekendje weg reed zat ik al met tranen in m’n ogen. Heb het besef echt nog niet dat ik het mooie Australië ga verlaten. Wel heb ik weer het besef dat ik al mijn vrienden en familie weer ga zien die ik zo gemist heb! Het is echt ontzettend dubbel.

Nou, ik weet niet of dit mijn laatste blog zal zijn vanuit Australië. Misschien dat ik nog wel even tijd heb op het vliegveld van Sydney (moet er tenslotte toch 3 uur van tevoren zijn.) om over het afscheid te vertellen. Ik zie het wel.

Maar voor nu, ik kijk er ontzettend naar uit om jullie allemaal weer in levenden lijve te zien!!!

Dikke knuffel vanuit het mooie warme aussie.

Oja trouwens, wie bestelt alvast de zon voor volgende week in NL? zou leuk zijn. Alvast bedankt.