There's a match!

Daar was ik weer! Een paar weekjes verder waar een hoop ontwikkelingen hebben plaats gevonden!

Laat ik beginnen bij het terug komen van de vakantie, ik moest nog een aantal dingen regelen voor mijn dossier die ik nog niet op vakantie kon doen. Zoals mijn Verklaring Omtrent Gedrag, een formulier laten invullen door de huisarts en ik moest nog het een en ander inscannen. Dus zo gezegd zo gedaan. Natuurlijk gaat bij mij niet alles zonder slag of stoot. Omdat ik de afspraak bij het gemeentehuis al 3 weken van te voren had gemaakt was ik vergeten dat er rood omlijnd in de mail had gestaan dat het gemeentehuis was verhuisd naar een andere plek. Dus ik fietste naar de plek waarvan ik dacht dat het gemeentehuis stond. Alles dicht. Huh hoe kan dat nou? Oké, briefje op de deur met een adres erop. Inmiddels was het al 1 minuut over tijd. Dus ik snel terug fietsen naar de andere kant van de stad waar ik net 5 minuten geleden langs was gefietst. Kom ik daar aan, zag er verdacht stil uit. Stond ik weeeer op de verkeerde plek. Ik had het briefje op de deur niet goed genoeg gelezen want dit was niet het adres voor mensenzaken (geen idee meer hoe ze het noemde) Werd ook weer lekker uitgelachen daar.. Nou goed, weer naar de andere kant van de stad, want daar was wél het juiste adres. Inmiddels meer dan 10 minuten te laat en helemaal bezweet aangekomen van het gestress heen en weer op de fiets. Omdat ik te laat was moest ik naar de balie toe. Ik mn liefste lachje opgezet en verteld dat ik per ongeluk een rondje Apeldoorn had gedaan, thank god mocht ik door lopen. Maar ik moest wel mn diepe excuses maken aan de gene waar ik naar toe moest volgens de balie mevrouw. Nou helemaal prima, als ik dat VOG maar krijg.. En jahoor, 5 dagen later lag mijn VOG in de brievenbus. Dus yes ik kon verder!

In die tussentijd heb ik ook mijn interview gehad in Nijmegen met het reisbureau Activity International waar ik mee ga. (hoort bij het proces, had ik bij Australië ook). Hier worden er vragen gesteld over wat je er van verwacht, hoe je bent als persoon, over je gezondheid enzovoort, ook wordt hier gelijk getest hoe je engels is. Het was een erg gezellig gesprek! Dit was met een meisje die ook 2 jaar au pair is geweest in Amerika. Zij zou nog even mijn hele dossier checken of alles in orde was en een rapport maken van het gesprek. En dan zou mijn dossier 'online' komen! 

Toen ik trouwens vanuit Nijmegen weer in de trein terug naar Apeldoorn zat kreeg ik een e-mail. Een e-mail vanuit Amerika van een hostmum! HUH? Ik snapte er niks van, heb het gelijk doorgestuurd naar het meisje waar ik net het interview mee had gehad of dit wel klopte. En ja het klopte, er was een nederlands meisje au pair geweest bij die familie, die was net terug in Nederland gekomen. Maar de familie bleek nu een au pair te hebben waarbij het niet klikte, dus met spoed opzoek waren naar een nieuwe. En via via zijn ze aan mijn naam gekomen. Ik voelde 'm dus al aankomen dat ik weer heel snel weg zou gaan, wat ik eigenlijk al niet zo zag zitten. Maar goed, we zagen het wel! 

Donderdag 16 augustus was het zo ver! Ik stond op de site! Nu zou ik aanvragen kunnen krijgen. Wat maar niet gebeurde, ook kon die moeder die al contact met mij had gezocht mij nog steeds niet vinden op de site. Dus maandag even gebeld naar Activity International, die weer contact zochten met APIA (Au Pair In America). En ineens kreeg ik 8 familie aanvragen binnen een paar uur! (dus volgens mij stond ik nog niet helemaal op de site) pfff.. tja.. Waar begin je dan?! Echt ontzettend overweldigend, al die brieven, foto's en mailtjes! Ik ben er gelijk in gedoken en mensen mailtjes terug gestuurd. En dinsdag had ik al mijn eerste Skype gesprek met een familie die in New York woonde met twee jongetjes van 2 en 5. Nja gesprek... zo kon ik het niet helemaal noemen. Ik had eerder het idee dat ik anderhalf uur naar een monoloog aan het luisteren was. De moeder praatte echt heeeel erg veel. Ik kon er nauwelijks tussen komen. Ik had ook al wel heel snel het gevoel dat dit niet helemaal mijn familie zou zijn.. Wel was ze aardig dus wou ik ze nog wel de kans geven en nog een keer met de vader ook willen praten.

Woensdag ochtend 6 uur 's ochtends (wat deed ik mezelf in godsnaam aan) had ik mijn 2e Skype gesprek met een andere familie uit Seattle met een jongetje van 2 en een meisje van 4 maanden. Ze waren wel aardig, maar ook hier had ik niet helemaal het gevoel dat ik hier tussen zou passen. Plus dat de moeder elke dag thuis werkt wat mij een beetje op de zenuwen zou gaan werken denk ik... 's Avonds had ik weer een gesprek met de moeder (Jessica) van de familie Sparrow, waarvan ik gelijk al een leuk e-mailtje had gekregen, plus dat hun brief mij ook gelijk aansprak. Dus ik had mijn hoop hier ergens wel op gevestigd ofzo. En ja, dit klopte, het gesprek was leuk, ik had er gelijk een goed gevoel bij. Niet een te lang gesprek mee gehad gelukkig, een half uurtje. Want echt, wat vond ik die gesprekken stom zeg, bah! Ik keek er gewoon tegenop, het is gewoon vet ongemakkelijk, plus dat ik dan vragen had bedacht die ze gelijk in de eerste 15 minuten zelf allemaal al vertelden. Dus niet zoveel meer vragen meer over had en dat ze dan op gegeven moment zeggen: je hebt vast nog vragen voor ons dat ik mijn god geen idee meer had wat ik moest vragen, maar ook niet ongeïnteresseerd over wou komen dus ter plekke een vraag moest bedenken, maar doordat je ook wat nerveus bent komen er alleen maar gekke onzinnige vragen uit.. Maar goed, leuk gesprek en ik zou ook nog even een gesprek hebben met hun huidige au pair. 

Ondertussen had ik ook nog contact met die familie die mij al benaderde voordat ik op de site stond. Maar elke keer als ik een e-mail stuurde duurde het ontzettend lang voordat ik een keer een e-mail terug kreeg. 

Afgelopen zaterdag had ik dan een gesprek met de huidige au pair van de Sparrow familie, van bijna 2 uur! Hele aardige meid en overal over gekletst, ze had zelfs al de tranen in de ogen staan bij de gedachte dat ze afscheid moest gaan nemen van ze. Ze was ook super enthousiast over de familie, waardoor ik ook steeds enthousiaster werd natuurlijk. De Sparrow familie heeft trouwens een jongetje Grantham van 7, een meisje Anniston van bijna 3 en een meisje Jamerson van 4 maanden oud. Erg leuke leeftijden! Na het leuke gesprek met de au pair gelijk een nieuwe Skype afspraak gemaakt met ook de vader (Avery). En die had ik maandagmiddag, wat ook helemaal klikte! De meiden zaten dit keer ook bij het gesprek, wat een schatjes! Het meisje van 3 was een beetje verlegen (terwijl ze dit nooit was werd erbij gezegd, haha!) En het meisje van 4 maanden schijnt een hele makkelijke baby te zijn en nauwelijks te huilen en alleen maar heel veel te lachen. Hopelijk blijft dit zo! Haha. Toen vroegen ze hoe ik in het matching process stond, of ik nog veel andere gesprekken had met andere families. En dat ze deze middag wel konden laten weten of ze mij wouden ja of nee. Toen heb ik gelijk gezegd dat ik meerdere gesprekken had met andere families maar dat mijn beste gevoel bij hun was en dat ik ook erg enthousiast was geworden door Melina (hun huidige au pair). En dat als hun mij ook wouden dat ik dan mijn keuze wel had gemaakt. En toen werd er gelijk gezegd dat dat wederzijds was en dat ze mij graag als hun au pair wouden hebben! Dus er is een Match! Ik ga naar de Sparrow familie in North Carolina in het plaatsje Raleigh! Ze wonen trouwens echt in een ENORM huis. Ook heb ik dit keer weer de luxe dat ik niet bij hun in huis ga wonen maar dat ik mijn aparte optrekje heb, met een eigen badkamer, keuken, woonkamer en slaap kamer. Wat natuurlijk wel heel erg lekker is!! 

Super exciting!!! Ik ben ook blij dat ik zo snel al een match heb, ik had er zo geen zin meer in om andere Skype gesprekken te voeren. Wat een ongemakkelijk gedoe. Dit had ik met Australië niet echt mee gemaakt natuurlijk. 

Ik had trouwens diezelfde ochtend ook nog een gesprek gehad met die eerste familie (monoloog-moeder) die in New York wonen. Dit keer met de vader, maar hey wat blijkt, hij praat ook aan 1 stuk door zonder er tussendoor te kunnen komen. Dus dat was sowieso al een definitieve nee. Mn vader zei ook al heel terecht: Als je je hier nu al aan irriteert, dan wordt dat als je bij ze woont alleen maar erger. 's Middags zou ik ook eindelijk een gesprek hebben met die familie die mij al had benaderd voordat ik op de site stond. Maar omdat ik al een match had, wou ik ze even een mailtje sturen om dat te vertellen. Alleen kreeg ik al eerder een mailtje van haar met: "I just saw on the website that you matched with another family. Is that true?" Bleek dus al met 20 minuten op de site te staan dat ik een match was. Dus ik haar uitleg gestuurd, waar ik tot nu toe nog steeds geen reactie op heb gehad. Dit is wel echt de mindere kant hiervan, je voelt je toch wel lullig. Ik heb uiteindelijk 9 families moeten afwijzen, wat echt niet leuk is natuurlijk.. Maarja, dat hoort er helaas ook bij... 

Maar goed, er is dus een MATCH!! Ik ben erg blij! Een leuke en lieve familie. Het is trouwens toch wel gek hoor, want ik ben onbewust toch wel iedereen een beetje wezen vergelijken met Jo en Phil. En om eerlijk te zijn, lijken Jessica en Avery wel een beetje op hun, ook heel relaxed, hartelijk en lief. 

Nu is het tijd om te gaan bedenken wat ik allemaal wil gaan doen tijdens mijn au pair jaar in The USA! Ik wil sowieso heel graag naar de US Open volgend jaar, Disney World, Hawaii lijkt me ook heel erg gaaf, California, Washington DC en nog veel meer! Ik heb in ieder geval al genoeg ideeën om te doen en te zien daar! Ik heb er zin in!! Wat ik trouwens nog vergeten ben te vertellen in mijn vorige blog is dat ik ook ga studeren daar, dat hoort bij het programma, super leuk natuurlijk! Leer je gelijk nieuwe locale mensen kennen! Dat zal waarschijnlijk 3 uurtjes per week zijn, dus dat is goed te doen! 

Ik zal als het goed is, 27 december 2018 vertrekken. Het zou nog kunnen veranderen naar 7 januari. Maar ik denk dat het de eerste datum gaat worden. Ligt aan de hostfamily. Dus nog lekker de kerst vieren met familie hier thuis. En daarna er lekker vandoor! 

Nou, ik denk dat ik alles wel zo'n beetje heb verteld wat er is gebeurd de afgelopen tijd en wat er gaat gebeuren de komende tijd. De volgende blog zal denk ik vlak voordat ik weg ga verschijnen. :)