Rematch en er is een nieuwe matchhh!!

Daar was ik weer! Afgelopen week was één grote chaos en best een beetje stressvol!

Laat ik beginnen bij afgelopen vrijdag, want dat was de laatste keer dat ik geschreven heb volgensmij. Zoals gezegd gingen Avery en Jessica een weekendje weg die dag en zouden zondag weer terug komen. In dat weekend zouden we er over na denken of we in rematch zouden gaan of niet. Wel kwam ik natuurlijk net terug uit het ziekenhuis en heb ik dus het hele weekend onder de medicijnen alleen thuis gelegen, wat in mijn ogen best een beetje gek was. Het was namelijk ook niet dat ze erg dicht bij huis waren dat als er iets was, ze snel deze kant op konden komen. Gelukkig is er verder niks geks gebeurd behalve de pijn dan. Maar ik had erg sterke pijnstillers gekregen. Dus die hielpen wel! Toen ze zondag om 2 uur 's middags thuis kwamen. Dacht ik dat ze wel even langs zouden komen om te vragen hoe het ging of om überhaupt even met me te praten. Dit was echter niet het geval, ik kreeg alleen een smsje of ik eten wou. Hier had ik opzich wel zin in na een weekend niet veel te hebben gegeten. Dus ze hadden een salade voor mij besteld (nee, natuurlijk koken ze niet zelf) Toen dacht ik, oh dan zie ik zo wel even iemand. Maar ook dat was niet het geval, een familie lid kwam even snel de salade brengen en weg was ze weer. En tot donderdagochtend (toen ben ik weer begonnen met werken) heb ik niemand gezien. En alleen het feit dat er niemand die zondag middag even langs is gekomen om the checken hoe het is heeft mij mede doen beslissen dat het goed is zo en dat ik heel erg graag ergens anders heen wil. Ze smste af en toe wel of ik iets nodig had en zo had ik een keer terug gesmst dat ik wat toilet papier nodig had. Was prima, zou ze komen brengen. Toen kreeg ik later een smsje: Het staat voor je deur hoor. Beetje gek..

Dus die afgelopen maandag had ik Jessica een smsje gestuurd of ze tijd had om even te praten vanavond. Toen kreeg ik een smsje terug dat ze geen tijd had maar wel nu kon bellen. Dus ik dacht, prima dan maar over de telefoon. Hoe eerder hoe beter! Dus toen gezegd dat het mij beter lijkt om in rematch te gaan. Dus zo gezegd, zo gedaan. Was ook een beetje een gek gesprek wel. Ze klonk namelijk echt heel blij! Maar goed, maakte mij allemaal niks meer uit. Dus ik gelijk de community counseler gebeld en verteld. En de volgende ochtend toen ik wakker werd, waren er al 4 geïnteresseerde families in mijn inbox! Wow! Dat ging snel! En eigenlijk de volgende middag waren het er inmiddels al 8 geworden. Kreeg ook die eerste ochtend in rematch al een SMSje van mn community counseler met: "I think you have set a record for most families quickly!" 

Dus dat was heel fijn dat er zoveel families interesse hadden. Was namelijk ergens misschien wel een beetje bang dat het allemaal niet zou gaan lukken en dat ik naar huis toe moest. Je hebt namelijk maar 2 weken om een nieuwe familie te vinden, heb je die niet, dan moet je naar huis en moet je je terugreis zelf betalen. Maar goed, na die eerste ochtend was ik niet bang meer dat het niet zou lukken! Kom maar op! Wel echt super overweldigend. Alle brieven lezen, foto's bekijken, mail inbox helemaal vol en Skype interviews inplannen! 

Ik had zoiets van, laat ik maar met iedereen een gesprek aan gaan en zien hoe het gaat. Dit was niet het moment om kieskeurig te zijn. Dus zo ook de 3e dag alleen al had ik 6 skype interviews op 1 dag. SUPER vermoeiend! Sommige gesprekken zijn ongemakkelijk, sommige gaan sloom, sommige duren erg lang en andere ratelen aan een stuk door. 

Maar om 2 uur 's middags had ik ook een gesprek met twee ouders waarbij ik eigenlijk het meeste naar uit keek omdat de brief mij ook aan sprak. Kan niet precies uit leggen waarom. Maar had er een goed gevoel bij. En dat klopte ook wel, want het Skype gesprek was ook super leuk! En wat bleek nou, ze wonen ook in Raleigh! Nouja, inmiddels weet ik dat ze twee huizen hebben. Hier 1 in Raleigh en 1 in Wilmington. Wat aan de zee is! Super leuk! Die vader werkt namelijk hier in Raleigh, dus die is hier door de weeks geloof ik wat vaker. En moeder met kinderen in Wilmington. De volgende dag heb ik dus ook de vader in het echt ontmoet en hebben we even wat gedronken. Dat is toch anders dan iemand via Skype ontmoeten. Ook dat gesprek was weer heel leuk en gezellig. En toen 's avonds weer via Skype ook hun twee kinderen ontmoet, twee jongetjes, Hunter (4) en Fisher (1). Super leuke jongetjes! Hunter liet gelijk z'n treinen zien en had er wel 24! Z'n lievelings eten is suiker, z'n lievelingskleur is blauw en z'n geluksnummer is 4! (zelfde als mij! haha) Erg schattig jochie. En Fisher van 1 kan natuurlijk nog niet praten maar die zat er lekker rustig bij, had net yoghurt gegeten en z'n hele gezicht zat er lekker onder! Zag er ook erg lief uit! Toen hebben we vandaag nog even een Skype gesprek gehad over de laatste dingetjes en hebben we besloten dat we een match zijn! Dus ik heb weer een nieuwe familie! En kan niet wachten om daar heen te gaan! 

En wat wel grappig is, hun au pair (ook rematch) praat momenteel met Jessica en Avery. Dus dat zou grappig zijn als we ruilen van familie. Zij is in rematch gegaan omdat ze ten eerste een ongelukje heeft gehad met de auto van de moeder. En in plaats van hun te bellen. Is ze 2 uur lang rond gaan rijden omdat ze zo geschrokken en verdrietig was met de kinderen ook nog in de auto. Verder hebben ze haar een paar keer zien inhalen op de snelweg met veel hogere snelheden dan toegestaan. Dus daar was het vertrouwen gewoon weg. Maar ze deden er nog wel steeds alles aan om het te laten werken. Dus wouden ze een GPS tracker op de auto zetten. Maar toen had de au pair gezegd van nee dit wil ik niet. Als er geen vertrouwen meer is, dan hoeft het van mij niet dus toen heeft zij besloten om in rematch te gaan. Maar ik hoorde van die ouders dat er wel meerdere dingetjes waren wat ook al niet helemaal lekker liep, ze was erg stil en niet echt een deel van de familie. En in het begin heeft ze een week 1 van die jongens onveilig in de kinderstoel laten zitten in de auto omdat ze niet wist hoe die kinderstoel in de auto moest. En opzich vonden ze dat nog niet zon probleem dat ze dat niet wist. Maar wel dat ze dan niks vroeg en hem dus een week lang onveilig in de auto liet zitten. Ook moesten ze haar vaak vertellen wat ze moest gaan doen. Anders deed ze het niet. Dus ik ben benieuwd als ze naar deze familie gaat of dat dan wel goed gaat? Maar goed, dat is mijn probleem niet en ik ga me er ook absoluut niet in mengen. Vind het wel goed zo. 

Verder ben ik nog niet helemaal beter. De niersteen is er nog steeds niet uit. En eten gaat ook nog niet zo lekker. Kwam er gister bijvoorbeeld ook achter dat ik in 1 week 5 kilo was afgevallen. Volgens mn moeder hebben alle medicijnen mn maag misschien een beetje aangetast. Ik had van de week een keer een hamburger als lunch gekregen van Avery en daar heb ik de rest van de dag zo ontzettende last van gehad dat ik niks meer kon eten. Ook heb ik er inmiddels een blaasontsteking bij. Dus dat gedeelte mag allemaal nog wel wat beter gaan. Maar voor de rest ben ik ontzettend blij dat ik naar een nieuwe familie ga waar ik een erg goed gevoel bij heb! Ik heb eindelijk weer een beetje het gevoel dat het toch nog een erg leuk jaar gaat worden! Deze familie willen mij namelijk er graag als deel van de familie bij hebben en willen me mee ook nemen op tripjes en er echt een experience van maken zoals het hoort te zijn!

Dus daar kijk ik ontzettend naar uit! Ik weet nog niet wanneer ik hier weg ga. Deze aankomende week sowieso. Maar welke dag ligt een beetje aan de andere au pair, wanneer die weg gaat en aan Jessica en Avery wanneer die weer een nieuwe au pair hebben!

Dus zo ver de huidige situatie! Geen idee nog of ik nog moet werken aankomende week of dat ik vrij ben? Ik zie het allemaal wel. Ik hou jullie weer op de hoogte over wanneer ik vertrek hier! 

Tot snel! :D Geniet van jullie weekend!