Dag 2, 3 en 4 in Noorwegen

Zo, na een korte nacht is er een nieuwe dag aangebroken in het mooie Noorwegen! Ik had om 9 uur de wekker staan en zie gelijk een appje van Mikal die al buiten in de sneeuw staat dat die nog geen moose heeft gezien. Arild (eigenaar van de bnb) had gezegd dat wanneer het schemert, deze dieren om en rond het huisje kunnen lopen. Nu gaat de zon hier vandaag om 10:54 op en gaat die om 12:50 weer onder. Dus om 9 uur was het al lekker een beetje aan het schemeren. Toen ik beneden kwam stond de houtkachel al lekker aan en de broodjes in de oven, wat een luxe, haha. Verder zag ik toen ik uit het raam keek dat we echt midden in de bergen zaten. Huh? Ik had in dat donker gisteravond nog geen berg gezien, dus dat was even een hele gekke gewaarwording haha! Maar WAUW, wat een fantastische omgeving!

Na het ontbijt zijn we richting Tromso gereden om boodschappen te doen. Dit was me een hele opgave moet ik zeggen, ik dacht dat Noors, daar kom ik vast wel uit. Bagage hal op het vliegveld is in het Noors Bagasjhall, ik dacht nou dat moet vast en zeker lukken... Maar helaas haha, uiteindelijk zijn we denk ik dik een uur in die winkel geweest omdat ik alles moest vertalen met google lens. Het lijkt er allemaal niks op. En op een of andere manier staat het er ook nergens in het engels op. Dus dat was een hele puzzel op zich, fløte was bijvoorbeeld room? Tja, ik had het er niet uit gehaald, hahah. 

WOW, tijdens dat ik dit aan het typen ben, we zitten weer in onze oude lullen stoelen in de woonkamer en ineens ruik ik wel een erg sterke geur van de houtkachel. Dit werd steeds erger en erger, dus ik zeg goh, het stinkt wel heel erg he. Ik had net de houtkachel aangemaakt, die brandde echt mega lekker, helemaal trots op mezelf haha. Ook weer wat nieuws geleerd. Maar het hout dat we hier hebben liggen is een beetje vochtig, dus ik had wat van die hout blokken boven op de kachel gelegd zodat ze een beetje konden drogen. Dus Mikal richting de keuken om te kijken wat er stinkt, hoor ik ineens: OMG, die blokken boven op de kachel beginnen af te fikken! Oh my.... Hadden we hier bijna ons huisje even in de fik gezet, ons huisje is van hout.. Wat moet die eigenaar dan wel niet gedacht hebben, toevallig hadden we vanochtend net om nieuw hout gevraagd die die nog geen uur geleden heeft gebracht. Nou goed, het huisje staat nog en de houtblokken liggen weer veilig in de houtblokken bak. (Ik denk trouwens dat nu mijn ouders dit lezen, er een soort trauma bij ze omhoog komt van de kachel thuis waar ik een fleece dekentje tegen aan heb gehouden... of de afstandsbedieningen die boven op de kachel zijn gesneuveld... Sorry pap en mam... Ik heb er nu écht van geleerd.)

Waar was ik gebleven... Oja! Het tochtje naar Tromso naar de supermarkt. Het was trouwens -17, dus dit was best lekker fris. Er ligt hier overal een laag van ongeveer 60 cm sneeuw en alle wegen zijn helemaal wit en ijs. Ik moet zeggen dat ik hier best een beetje nerveus van werd in de auto. Maar de auto banden hebben hier in de winter ijzeren spikes op de banden. Je kan hier rustig 80 km per uur rijden. Het remmen gaat ook helemaal prima. Dus toen Mikal een paar keer heeft laten zien dat je goed kan remmen op de weg en niet weg glijd was ik weer helemaal gerustgesteld. Na de puzzeltocht in de supermarkt zijn we weer terug gereden naar het huisje, Dit is ongeveer 50 minuten rijden.  Ons huisje is heerlijk afgelegen in een super mooi gebied. Ik zal zometeen ook wat foto's erbij posten zodat jullie een beetje een idee hebben. 

Eenmaal thuis, zo rond een uur of 15:00 was het bijna helemaal donker al. Dit is zo gek! Mijn biologische klok heeft dan toch echt zoiets van, we gaan zo eten en daarna lekker naar bed en de dag is weer voorbij. Maar dit is helemaal niet zo natuurlijk. We hebben gewoon nog heel veel dag over. Dus toen hebben we onszelf weer lekker dik ingepakt en vonden we het wel leuk om even een rondje door de "buurt" heen te lopen. Arild had ons verteld dat de buurman 120 husky's heeft en dat we daar best een keer naar toe mochten gaan, we moesten dan alleen even zeggen dat we bij Arild in het huisje zaten. Dus zo gezegd zo gedaan. Als Michelin poppetjes met het hoofdlampje op naar buiten aan de wandel richting de buurman. Dit was zo ongeveer 500 meter. Ze wonen hier heerlijk ruim. Ze hebben hier verder geen straat verlichting, dus zo'n hoofdlampje is wel erg handig! Eenmaal bij de buurman mochten we zo doorlopen naar een heel groot veld met allemaal hondenhokken waar de namen van de husky's op stonden. Elke husky heeft zijn of haar eigen hok en zitten met een ketting aan hun hok vast. Het leek mij ergens wel een beetje zielig, Maar ze gaan 3 x per dag met zo'n slede tocht mee wat ze echt heel erg leuk vinden. Maar jeetje!! 120 husky's bij elkaar. Die kunnen heel wat geluid maken zeg hahaha. En wat zijn de verschillende karakters ook snel duidelijk. Zo heb je hele rustige die heel graag lekker geaaid worden en tegen je aan komen staan, andere zijn echt mega dol en rennen alleen maar rondjes om hun hok heen. Je kan in de sneeuw ook precies zien welke husky's dit zijn, haha. Die hebben precies zo'n rondje om hun hok heen. Maar 2 husky's die heel voorzichtig zijn en zelfs wat angstig. Eenmaal door de knieën heen was het snel goed. Ze zijn bijna allemaal echt ontzettend enthousiast en willen graag geaaid worden. Echt super lief! 

Verder wisten we ook dat een andere buurman een rendieren farm heeft. Dus ik dacht daar kunnen we ook wel even heen lopen. Dit was alleen iets verder weg en voornamelijk de berg op en af. Nu moet ik zeggen dat het wel handig was geweest als mijn snowboots ook spikes hadden gehad. Mijn god, ik had het bloed heet. Niet omdat we nou zo stevig door wandelde maar omdat ik om de 3 meter een soort uitglijder had en weer half in de sneeuw lag. Je moet je echt mega goed concentreren op waar je loopt in het donker. De weg is één grote ijsbaan. Mikal had overigens nergens last van. Dus ik kreeg even het idee dat ik incapabel was om te lopen. Maar Mikal zei later dat hij wat dieper profiel onder zijn snowboots had zitten vergeleken bij mij... Aha.. lag het toch niet helemaal aan mij. Eenmaal bij de rendieren farm konden we niet zomaar daar naar toe lopen. Dus moesten we het hele eind weer terug naar huis glibberen hahah. Ik heb het zojuist even opgezocht maar dit was toch 1,5 km heen en 1,5 km terug, berg op en af. Goede work out haha. 

's Avonds was er weer kans op het noorderlicht dus hop, weer ingepakt en wel naar buiten. En inderdaad! Wéér noorderlicht!! Dit keer iets feller dan gister, wauw wat is dat magisch! Op gegeven moment werd het steeds wat minder dat de sneeuw mij toch wel heel hard aan het roepen was om eindelijk een sneeuw engel te maken in die perfecte gladde sneeuw, haha dus zo gezegd zo gedaan. Wel erg koud moet ik zeggen maar toch een hoop lol! Na de sneeuw engel was ik wel lekker af gekoeld, ook stonden we al een hele tijd buiten in -25 graden. Het Noorderlicht was zo goed als weg dus we vonden het wel tijd om lekker naar binnen te gaan en een kopje warme thee te gaan drinken. En op het moment dat we naar het huisje toe willen lopen, ontploft de lucht met allemaal groene strepen aan alle kanten. Het Noorderlicht was zo ontzettend fel, de lichten waren aan het dansen, kregen ook rode strepen te zien en dit alles was met het blote oog te zien. We staan te springen en te gillen van enthousiasme, WAUW!! Op dat zelfde moment kom ik er achter dat mijn telefoon verdwenen is. Die moet vast ergens in de sneeuw zijn achter gebleven tijdens het maken van de sneeuwengel. Paniek en enthousiasme tegelijk! Uiteindelijk vond Mikal mijn telefoon gelukkig heel snel terug terwijl alles boven ons aan het oplichten en dansen was. Wat een moment ook weer... Ik heb hier dus geen foto's van. Mikal overigens wel! Die heeft zijn professionele camera en statief mee. Dus die heeft er zelfs een hele time lapse van. Echt MEGA gaaf... Ik zal deze uiteraard posten als Mikal deze heeft bewerkt en het lukt om deze te posten. Maar wauw... Dit was wel echt heeel erg bijzonder hoe de lucht zo oplichtte. En dat terwijl we net besloten om naar binnen te gaan... Haha! Mijn vakantie kan niet meer stuk... Ik heb het noorderlicht gezien, en HOE!

De volgende dag was het nóg kouder! -27 gaf de thermometer buiten aan. Deze temperaturen zijn wel echt bizar, je komt buiten en de binnenkant van je neus bevriest binnen 10 seconden. We wouden deze dag met de ferry richting het noordelijkste puntje van het eiland gaan, dit zou ook erg mooi zijn. We zouden om 12 uur de ferry pakken maar kwamen er te laat achter dat we de auto moesten krabben en dit ijs kwam er met geen mogelijkheid af. Dus we moesten eerst de auto aan zetten en wachten tot het allemaal wat ontdooid was, helaas... de ferry om 12 uur gingen we niet meer halen. Dan maar de ferry om 13 uur. Dit gaf het perfecte moment om foto's te maken bij het water bij de ferry. Maar PFOE, wat was het koud... M'n haar was na 10 minuten helemaal hard en bevroren. Een foto maken deed gewoon echt zeer aan je handen, ik kon max. twee foto's maken en daarna moest ik echt m'n hand weer in m'n jaszak doen om op te warmen. De omgeving daar was wel echt weer prachtig, de zon ging bijna onder wat een fantastisch mooie lucht gaf tussen de bergen door. Foto's zal ik posten! Na we van de ferry af reden moesten we nog zo'n 40 minuten rijden naar het noordelijkste puntje waar je met de auto kon komen. Daarna kon je wel wandelend nog een stuk verder. Dit was bij de zee en ook dit was echt weer zo ontzettend mooi! Nadat er 100 foto's zijn gemaakt zijn we nog een stukje gaan wandelen. Dit is trouwens ook best spannend haha. Op sommige stukken kan je heel makkelijk lopen en dan ineens bij andere stukken zak je tot je knieën ineens in de sneeuw haha, elke stap die je zet is weer een verassing.

Dit was bij de bergen en het leek me wel leuk om een stukje de berg op te klimmen. Dit was ook een iets pittigere work out dan gedacht in die sneeuw. Overigens hoorde ik wel ineens mn vader in mn hoofd die zei: Moyra, doe dit nou niet, zometeen veroorzaak je een lawine en daar kom je echt niet meer onder uit hoor, hahaha. Naar beneden was een stuk leuker, gewoon gaan zitten en glijden. Ik was zo weer naar beneden. Al dacht Mikal dat ik veel te hard zou gaan en tegen de stenen aan zou knallen maar ook dat is niet gebeurd. Dus het valt allemaal weer mee, haha! We hadden  die ochtend bedacht om thee mee te nemen in de thermokan, dus we hadden na de wandeling een heerlijk kopje thee!

Na de thee zijn we weer terug gereden en raad eens wat we onderweg hebben gezien?! Twee moose's (elanden)!! Wat een mooie dieren. Dit waren twee jonge moose's, dus ze waren geen 3 meter maar nu al heel indrukwekkend, echt heel erg leuk! Het was al goed donker dus hier heb ik helaas geen foto's van. Eenmaal terug in het huisje hebben we lekker hamburgers voor onszelf gemaakt en hebben we rustig aan gedaan totdat er weer noorderlicht te zien was, deze was niet zo sterk als de dag ervoor maar nog steeds erg mooi natuurlijk! Het was inmiddels -29. Dus het was voor mij wel constant heen en weer naar binnen en naar buiten. Ik vond het wel echt heel erg koud nu, ondanks dat ik thermo kleding aan heb plus nog 2 lagen aan kleding er boven op...

Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen, we waren allebei best moet aangezien we afgelopen dagen steeds rond 2 uur naar bed waren gegaan i.v.m. het noorderlicht en dan 's ochtends redelijk vroeg weer op stonden. Dus even wat extra uurtjes slaap was niet verkeerd. Na het ontbijt zijn we even gaan rond toeren met de auto en zijn we naar een dorpje gereden die aan de zee lag. Wat wonen die mensen toch mooi daar! Er was zelfs een stuk zee die voor de helft bevroren was en de andere helft niet, heel bijzonder wel. Ik dacht trouwens niet dat ik dit ooit zou zeggen maar het was vandaag -12 en het voelde zowaar warm! Vergeleken met de temperaturen van afgelopen dagen! Na ons tochtje zijn we weer lekker terug gegaan naar het huisje, hebben we nieuw hout gekregen van Arild en ben ik dit mega lange verhaal weer aan het typen.

Het is inmiddels kwart over 6, dus tijd om te gaan koken en dit verhaal af te ronden, haha! De foto's staan er als het goed is op!

Tot de volgende! :)