De eerste échte (gekke) week!

Goh, ik ben hier alweer een week! En alweer bijna twee weken in Australië, gaat zo hard! Voor mijn gevoel ben ik eergisteren pas aangekomen!

Maar goed, de eerste échte week! Zoals ik had geschreven in mijn vorige blog was ik maandag nog samen met Jo om mij te helpen met alles, hoe het er hier bij hun aan toe gaat en begint dus deze week/blog bij dinsdag!

Dinsdag, dit was nog de eerste echte gemotiveerde op tijd opsta dag! (de rest van de dagen waren ook gemotiveerd hoor alleen stond ik wat later op en moest ik alles bijvoorbeeld in een kwartier of 8 minuten doen in plaats van op dinsdagochtend er anderhalf uur voor te hebben. Om 07:30 begin ik elke dag bij de familie en start ik met ontbijt voor ze te maken, zorgen dat alles klaar is om weg te gaan, zoals aankleden, lunch maken voor op school, tandenpoetsen en al dat soort andere gestress op zo'n vroege ochtend, heerlijk wakker worden zo... Gelijk vliegen de UNO kaarten me alweer om de oren (dat was een cadeautje wat ik Winnie (4) heb gegeven toen ik hier aan kwam en ze vind het geweldig.) En dit persé nog gespeeld moest worden voordat ze weg zou gaan, en ook persé gewonnen moest worden, Winnie heeft zo haar trucjes hiervoor, "I WANT TO SHARE THE CARDS!!" wordt er geschreeuwd in mijn oor (pfff, ook goeiemorgen.) Wanneer ik dan even niet kijk, krijgt mevrouw zelf alle goede kaarten en ik krijg de simpele waar ik niks mee kan. De eerste paar keren was ik al zo verbaasd hoe het toch kon dat ik steeds weer nieuwe kaarten moest pakken van de stapel omdat mevrouw zowat alle pak-2-nieuwe-kaarten-van-de-stapel kaarten had en telkens won. Daar kwam ik dus gauw genoeg achter, haha!

Oké, tijd om naar school te gaan, tevens was dit de eerste keer dat ik alleen zou rijden met de meiden achterin, ja dit vond ik heel erg spannend!! Zeker nadat Georgia bij het ontbijt zei: "I was dreaming you we're driving on the wrong side of the road and bumped into all the cars and we we're all dying."  Fijn Georgia... dankje! Ook toen we in de auto zaten nog stil staand in de garage dat ik vanuit achteren hoorde: "I'm scared!" Wat ik helemaal begrijp hoor, ik zou precies het zelfde hebben als er zo'n zenuwpees achter het stuur zat! Ze zaten de hele weg doodstil samen achterin, en als Winnie ook maar een kuchje maakte. Kwam Georgia met: "SSSH! MOYRA HAS TO FOCUS!!" Wel is ze dan zo lief wanneer we heelhuids bij school aan zijn gekomen dat ze zegt: "You did beautiful Moyra!" Gelukkig...

Nadat ik Georgia bij haar school heb afgezet rij ik door naar de daycare van Winnie wat een paar honderd meter verderop zit. Ook dit ging allemaal helemaal goed! Totdat ik weer alleen zonder kinderen weg ging. Ik moest achteruit uit parkeren en had een paar grote oranje pylonen en een bouwhekje gemist, ik had ze wel gezien op de heenweg, maar dacht dat ze op de terugweg wel weer verdwenen zouden zijn, dit was echter niet het geval en ik ben zo over de 3 grote pylonen en dat hekje heen gereden, ik schaamde me dood en reed van schrik gewoon door het heuveltje weer op (ze hebben daar een heel steil heuveltje waar ik op en af moet om Winnie af te zetten, echt vreselijk) En ik voelde wanneer ik doorreed dat er nog een pylon onder de auto klem zat, maar ik kon niks anders dan het heuveltje op gaan en eruit rijden, en precies op het moment dat ik eruit reed floepte de pylon onder de auto vandaan en bleef perfect rechtovereind boven op het heuveltje in het midden staan.. waardoor niemand er meer in of uit zou kunnen, van schrik ben ik nog gaan spookrijden ook besefte ik me later. Ik heb de auto aan de kant gezet omdat ik de pylon toch maar weer weg moest zetten vond ik, ik schaamde me kapot! Ik hoopte zo dat niemand me had gezien. Toen ik uitstapte zag ik dat iemand al boven op het heuveltje raar om zich heen zat te kijken waar die pylon vandaan kwam. Ik wist niet hoe gauw ik weer die auto in moest springen en verstoppen!!! Ik heb de hele weg terug naar huis: o mijn god, o mijn god, o mijn god gezegd tegen mezelf. Ik voelde me zo stom! Ook die gedachte dat ik 's middag Winnie weer moest ophalen... Achteraf kan ik er wel om lachen hoor, maar toen! Echter waren de pylonen en het hekje 's middags verdwenen, thank god!

Op de dinsdag, woensdag en donderdag heb ik van 9:00 tot 15:00 tijd voor mezelf om te doen wat ik wil omdat de meiden op school en daycare zijn. Maandag en vrijdag heb ik Winnie thuis. Dinsdagmiddag heb ik maar de gemiste boer zoekt vrouw afleveringen terug gekeken, moet wel op de hoogte blijven van het actuele Nederlandse nieuws! ;-)

Woensdag weer een zelfde soort dag, meiden wegbrengen, tijd voor mezelf, en ze weer ophalen. 's Middags thuis deden we een spelletje dat je een dier moest uitbeelden en de anderen moesten dan raden welk dier het was. Winnie was aan de beurt en ze deed een paard na, dacht ik, dit was dus écht niet zo, na een kwartier echt alle dieren te hebben opgenoemd die we kenden, hadden Georgia en ik het nog steeds niet geraden waarop we zeiden, oké Winnie, vertel het maar, we weten het echt niet! Vervolgens kregen we een geïrriteerd antwoord: Ja duuuh, ik ben een eenhoorn! Maar m'n hoorn is onzichtbaar, dat snappen jullie toch wel!! Gevolgd met een diepe zucht, boze blik en een plof op de bank. hahaha! ik lag helemaal in een deuk!

Donderdag was een erg vieze dag, de orkaan was gister in Queensland aangekomen en ik denk dat daarom het weer bij ons nu zo vies was. We hebben de hele dag stroooooomende regen gehad, zo heb ik het nog nooit in Nederland gezien, het hield maar niet op, het ging zo hard! Het is hoogstens een half uurtje droog geweest. Ook deze dag heeft me weer een bijzondere ervaring opgeleverd. Om 13:30 wou ik naar de supermarkt toe gaan om wat boodschappen te doen en vervolgens de meiden op te halen. Maar.... ik werd tegen gehouden. De garage gaat open met een knopje, en bij de achterdeur (waar ik de garage nog niet kan zien) kan ik al op het knopje drukken zodat ik niet zo lang hoef te wachten voordat die helemaal open is, dus dit had ik gedaan, en ik loop de hoek om, en wat zie ik daar zo de garage deur onder glippen?!! Een SCHILDPAD! En het bleef precies achter de auto zitten. Oh my, wat moest ik nou... ik was dus écht niet van plan om het dier op te gaan pakken. Voor hetzelfde geld bijt die of poept die, I don't know, deze ervaringen had ik nog niet in Nederland opgedaan, dus ja... 10 minuten hebben de schildpad en ik elkaar aangestaard van wat gaan we doen... wat ga IK vooral doen? Hij bewoog ook niet meer, hij keek me alleen maar aan, ja dat is vrij eng ja. Dat beest moest toch écht uit de garage en ik wou er niet overheen rijden, wat ga ik doen?! Toen besloot ik Dr. Google in te schakelen en in te typen in de zoekbalk: "Wat doe je met een schildpad in je garage?" Daar kwam niet heel veel nuttigs uit zoals je begrijpt... Vervolgens verstreken er weer 10 minuten: Wat ga ik doen?! De schildpad keek me nog altijd aan.. maf beest. Ineens bedacht ik me dat ik hem wel met eten zou kunnen lokken dus ik weer naar google: "Wat eet een schildpad?" Toen kreeg ik natuurlijk duizenden verschillende schildpadden en wat ze allemaal verschillend eten. ZCUHT! Ik toch maar weer naar binnen toe om de blaadjes van de bloemkool af te trekken en hem daarmee te lokken. Hij keek me ineens niet meer aan en verdween in zn schild, hop weg was die. Dit werkte niet. Ik besloot Phil te appen: "Help! the're is a turtle in the garage, what can I do?!" Waarop ik 10 minuten later een appje terug kreeg: "Well at least it's not a snake or a funnelweb spider!! Take a photo of it, give it a kiss, tell it "you're a naugthy boy, and you'd better move along now!" Hahaha, heel fijn daar had ik wat aan! Ik kreeg daar achter aan wel een volgend appje met wat ik het beste kon doen: het beest oppakken, het zou niet bijten zei die, hij kon alleen stinken... Oké, ik moest er dan maar echt aan gaan geloven.. Maar no way dat ik dit zonder handschoenen ging doen! Dus die heb ik opgehaald en ik kom terug in de garage en wat zie ik daar, dat meneer de schildpad in die tussentijd wel mooi de blaadjes van de bloemkool heeft zitten eten, That sneaky one! Eerst heb ik trouwens nog met een slagbal plankje de schildpad voorzichtig geprobeerd uit de schuur te schuiven, dit vond ik wel een beetje zielig dus heb ik toch maar besloten het op te pakken en rennend naar de achtertuin om het daar weer heel snel neer te zetten!! En snel een foto genomen als bewijs! PFFF! I saved his life! and mine... Intussen was ik dus dik 50 minuten verder en ik geen tijd meer om nog naar de winkel toe te gaan... Maar volgens Phil heb ik nu mijn eerste aussie wildlife wranglers ticket verdiend.. haha!

Vrijdag was het echt weer prachtig weer! 34 graden met een zonnetje! Deze dag had ik Winnie thuis en heb ik haar eerst naar zwemles gebracht, naar de supermarkt geweest en hebben we een beetje de speelkamer (dit is een ballroom! super groot! En ze hebben al het speelgoed en verkleedspullen wat je je maar kan voorstellen) opgeruimd en spelletjes gespeeld!

Zaterdag kwamen er vrienden van Jo en Phil met hun 2 dochters wie bevriend zijn met Georgia en Winnie. Later op de dag kwam de vorige au pair met een vriendin nog gezellig langs en bleef mee bbq'en, leuk om haar kant te horen van de 6 maanden au pair zijn hier. Barbeque, leuke mensen, muziek, prachtige zonsondergang, alle vleermuizen die uitvliegen over de rivier waar Jo en Phil aan wonen en een wijntje erbij, ik heb het echt heel erg zwaar en vervelend hier...

Vandaag, zondag, ben ik eerst wezen zwemmen met Jo en Georgia, baantjes zwemmen als excercise! Daarna naar de tennisclub met Phil en Georgia om te tennissen en informeren over de competitie en eventueel een abonnement voor een half jaartje. Echt super leuk, ik kan en ga hier competitie spelen, is wel heel anders dan hoe de competitie in Nederland is, maar ik kan in ieder geval lekker door gaan met tennissen! Na de tennis nog naar het winkelcentrum geweest met Jo en Georgia en 's avonds heerlijke verse zalm gegeten! Na het eten wou Phil mij heel graag nog een possum laten zien die hier 's nachts actief zijn, dit is in het nederlands een Voskoesoe, een soort buideldier die in de bomen leven. Helaas niet kunnen zien vanavond, wel hebben de muggen mij vanavond weer gezien en geproefd. Rot beestjes...

Nu moet ik maar gauw weer mijn verhaal afronden, is weer erg lang geworden zie ik. Verder wil ik jullie nog even bedanken voor alle leuke lieve en grappige reacties op mijn reisverhalen! Ik vind het allemaal super leuk om ze te lezen! Dankjewel!!