First month in Wilmington

Als dit eindelijk eens verschijnt, betekend dat ik het eindelijk voor elkaar heb gekregen om deze blog af te typen!! Blijft een kleine struggle, haha!

Ja ja, ik ben alweer meer dan een maand in Wilmington! En het is echt 100 x beter dan het vorige. En daarmee bedoel ik natuurlijk als eerste de familie die ontzettend aardig voor mij is, maar ook de omgeving waar ik woon. Ik woon tijdelijk op een privé eiland. Dat klinkt best fancy! En ja dat is het ook wel echt! Zo hebben hier ook verschillende celebrities en politicussen een vakantie huisje staan.. of nja, huis. Klein zijn de huizen namelijk absoluut niet! Ik weet niet wie trouwens. Julia had wel eens wat bekende gezichten voorbij zien komen zei ze. Ben de namen alleen vergeten haha. Maar goed, dat betekend dus ook dat het niet erg druk is momenteel, aangezien die huizen alleen af en toe een keer worden gebruikt in de zomer. Dus dat is wel een beetje saai. Maar ik heb wel om de hoek het strand zitten wat echt ontzettend lekker is! Loop vaak 's avonds na mn 'werk' nog even een rondje op het strand samen met mn grote lieve vriend Porter, de hond. Zal straks even kijken of ik misschien wat leuke foto's erbij kan plaatsen. Dat geeft misschien een beetje een beeld. Want het is echt heel erg mooi hier! 

Haha oja, Porter, dat is een grote zware boxer. En die denkt zelf dat die een klein schoothondje is. Dus die zit het liefst boven op je. Ook ligt die graag elke dag op mijn bed. Daar is het lekker rustig denk ik. Hij heeft ook één nacht bij me op bed gelegen, dat was een minder groot succes.  Die ligt gewoon in het midden van mijn bed. En ho maar dat we even wat opschuiven, no way. Daarnaast begon die nog te snurken ook... En oja! De eerste dag dat ik hier was nam ik 's ochtends een douche. En tijdens het douchen hoorde ik al wat, maar dacht zal wel. Tot dat er ineens een vet grote hondenkop onder het douchegordijn kwam, hahaha ik schrok me helemaal rot. De deur was blijkbaar niet helemaal goed gesloten ofzo. Dus daar stond ik dan op mijn eerste dag in een nieuw gezin met de deur open te douchen en een hond in mn badkuip... Verder is het een schat van een beest en is het mijn beste vriend.

Verder zorg ik dan hier voor twee kleine jongetjes. Beide zijn oprecht schatjes. Hunter die 4 is en Fisher die 1 is. Hunter heeft een obsessie voor treinen en voor het nummer 4. Hunter is een jongetje die wel een kleine gebruiksaanwijzing heeft. Hij gaat binnenkort ook getest worden op autisme/add/adhd/asperger in die richting. Dus daar ben ik wel benieuwd naar wat daaruit gaat komen. Hij is bijvoorbeeld thuis heel erg druk/luidruchtig en doet erg veel dingen zonder na te denken, dat doet elk kind natuurlijk, maar bij hem is het iets anders haha en luistert soms erg slecht. Daar in tegen is die op school het meest verlegen kind, die zijn hand niet op durft te steken en ook niks zal zeggen. Zo'n kind die wordt vergeten tijdens een schoolreisje. Het enige waar die mee speelt en mee wil spelen zijn zijn treinen. Verder zijn nieuwe dingen ook lastig voor hem, nieuw eten bijvoorbeeld, hij lust echt drie keer niks. Of bijvoorbeeld als ik eten voor hem op warm in de magnetron, dan moet de magnetron precies gestopt worden op nog 4 seconden. Of z'n toast moet op nummer 4 worden getoast, kan natuurlijk nooit, want dan verbrand die. Maar goed, daar heb ik mn trucjes voor inmiddels. 

Dan denk je een beetje richting autisme, maar als we last minute van restaurant moeten veranderen kan die dat zonder problemen accepteren. Ook zit die 's ochtends het liefst bij me op schoot liedjes te zingen. Dus we gaan het zien wat uit de test gaat komen. Probeer in ieder geval veel structuur te bieden aan hem. Samen maken we aan het begin van de week een kalender waarbij hij kan invullen/zien wat er op welke dag gebeurd. Hij vind dit overigens ook erg leuk om te doen. Had allemaal stickers gekocht. Zal even een foto maken van de afgelopen week kalender toen mama en Chris ook hier waren. Laatst ging ik met ze naar het trein museum hier 45 minuten vandaan. En daarna zouden we een ijsje gaan halen ergens, maar ik was niet naar de goede ijs winkel gegaan en daar hadden ze niet het blauwe ijs (oja ook zoiets, blauw is zn favoriet!) die hij wou. Toen was het een hoop gehuil en gebrul natuurlijk. En hij wou absoluut geen ander ijsje. Ik had wel een ijsje voor mij en Fisher gehaald. Een ijssmaak met gekleurde spikkels erin. En na een kwartier gemopper en gesnotter wou die dan toch maar een hapje proberen. En lekker dat die het vond, uiteindelijk heeft die het meeste ijs gehad haha. Hij vroeg zelfs afgelopen week of we weer een keer naar dat spikkel ijs winkeltje konden gaan. Hahahah, fantastisch. Ik moest ook zo lachen vanochtend, ik had voor het eerst hier mijn bril op. Toen kwam die naar beneden lopen en begon keihard te lachen en te wijzen. Ik vroeg wat er was, lag nog steeds helemaal dubbel. Dus toen zei ik: "what's so funny?" ik kreeg als antwoord: You're glasses!!!! hahah they look so funny. Wist nou niet zeker of ik het als compliment moest opnemen of niet hahaha. 

Dan hebben we natuurlijk ook Fisher, het kleine draakje. Die met 8 maanden al kon lopen haha. Hij is het compleet tegenover gestelde van Hunter, niet verlegen, iedereen mag hem optillen. Eet alles! Is een beetje zo'n vuilnisbakje, kan je bijna alles in stoppen. En vind alles wel prima, kan hem rustig naar de winkel mee nemen voor 2 uur lang zonder dat die begint te jammeren. Hij blijft rustig in z'n kinderwagen/winkelwagen zitten en kijkt lekker om zich heen. Enige wat die niet prima vind is dat die dutjes moet doen overdag. Daar is meneer het absoluut niet mee eens. Verder is het een ontzettend vrolijk mannetje die alles ontzettend interessant vind en alles graag uitprobeert. Ik heb al meerdere keren bijna een hart aanval gehad, dat die bijvoorbeeld op de bank gaat staan en bijna achterover valt en ik hem met een soort van snoepduik vanuit de andere kant van de kamer nog net aan een been kan grijpen voordat die met zijn hoofd op een tafel valt... (Op dit soort momenten denk ik dat ik beter keeper had kunnen worden met mn gevlieg door de hele kamer heen.) Dit is een jongetje die je absoluut niet uit het oog kan verliezen want dan gaat het goed mis. Ik ben blij dat die ook nog net niet groot genoeg is om deuren open te krijgen, want dan wordt het helemaal een feest ben ik bang. Haha. En dat feest zal helaas ook niet lang meer duren..

Omdat ik zelf muziek zo leuk vind ben ik heel veel kinderliedjes met de jongens samen aan het zingen. En zo ook het nummer "baby shark", als je dit niet kent zou je m even op moeten zoeken op YouTube, super irritant liedje wat in je hoofd blijft hangen. Maar beide jongens vind het nummer echt fantastisch. Zo is Fisher dit nummer bijvoorbeeld eerder aan het zingen dan dat die mama zegt. Hahaha Julia is erg blij met me. Dadda kan die wel al zeggen, maar mama vertikt die gewoon op een of andere manier. We denken dat die het expres niet zegt omdat Julia het zo graag wil. En zeker nu ik de laatste paar dagen steeds meer hoor dat die "Moyra" probeert te zeggen. Dus als die dat kan, dan moet mama ook makkelijk lukken haha. Maar met dat nummer baby shark zingt die dan: "dadda shak tootootoo" en daarbij klappend met de handjes zoals het ook in het filmpje wordt gedaan. Echt heel erg schattig haha. 

En verder gaat het allemaal wel goed hier. Het dagelijkse ritme zit er wel aardig in. Hunter gaat 4 dagen naar school, van maandag tot en met donderdag. Ik begin elke dag om 7:30, maak ontbijt voor ze klaar, kleed ze aan, maak de bedden op, ruim de vaatwasser uit/in en dan om 8:30 is het tijd om de auto in te stappen en Hunter naar school te brengen. Dit is ongeveer 20 minuten rijden hier vandaan. Hij moet om 9:00 op school zijn. Daarna ga ik of even langs de winkel met Fisher om wat boodschappen te doen of we gaan gelijk door naar huis. Ik zorg er altijd voor dat die om 10:00 in bed ligt om z'n dutje te doen. Ondertussen ga ik in die tijd de was doen en zelf even douchen. Heb daar 's ochtends nooit zoveel tijd voor. Mijn snooze knop is mijn beste vriend 's ochtends. Waardoor ik pas om 7:27 opsta, in 3 minuten heb ik net genoeg tijd om me aan te kleden en mn lenzen in te doen. Haha. Om 11:45 stap ik weer de auto in om Hunter op te halen samen met Fisher. Op donderdags gaan we 's middags voor lunch langs chick-fill-a. Hebben ze echt heeele lekkere kipnuggets. Op de andere dagen gaan we gewoon naar huis en lunchen we thuis. 's middags doen we huiswerk, bakken we iets, spelen we met treinen, gaan we naar het strand of we zingen liedjes. Er is altijd wel iets te doen 's middags. En dan tussen 17:00 - 17:30 komt Julia thuis en ben ik weer vrij. Oh trouwens, op de dinsdag en donderdag ben ik 's middags vrij vanaf 14:00. Dan komt oma op de jongens passen. Anders komen ze niet met mijn uren uit, ik mag maar 45 uur per week werken. En zaterdags werk ik ook. Dus dan zit je al snel aan de uren. 

Twee weken geleden kwamen natuurlijk ook mijn moeder en mijn oom Chris (broer van mn moeder) langs hier. Toen was ik ook een paar daagjes vrij en ben ik eerst naar New York gevlogen, waar hun ook waren. Ik moet zeggen, de reis van Wilmington naar New York was korter dan van het vliegveld naar het hotel... Terwijl dat maar 14 miles was! Wat een gedoe. Heb er meer dan 3 uur over gedaan. De infrastructuur in Sri Lanka was zelfs nog beter... En een uber nemen begon vanaf 99 dollar, nou nee laat maar. Zat namelijk ook nog midden in de spits. Dus het was echt knetter druk. Liep ik daar met mn koffertje. Bleef ik bij zo'n incheck poortje nog vast zitten met mn koffer. Zo onhandig weer die krappe dingen, schaamde me dood. Iedereen moest er snel door maar ik stond daar te klooien met mn koffer. Stond zelf ook vast in dat ding. Geen idee hoe ik eruit ben gekomen maar het is uiteindelijk na 5 minuten gesjor met een knalrood hoofd gelukt. Als mensen dachten dat ik een of andere spasme aanval kreeg in dat ding, had ik het zo geloofd hahah. En het erge was nog, bij het volgende poortje gebeurde het gewoon nog een keer... jaaahoor. hahah heb ik weer. Na de trein, tram, metro en bus van de binnenkant te hebben gezien kwam ik eindelijk aan bij het restaurant waar mama en Chris al waren. Daar gezellig gegeten met een prachtig uitzicht op de skyline van New York helemaal verlicht. En daarna snel het bed in! Want iedereen was een beetje moe van de reis of jetlag haha.

De eerste dag hebben we echt ontzettend veel gedaan, we hebben bijna 20 kilometer gelopen. Hebben de 9/11 memorial gezien wat heel indrukwekkend was.. Hebben ze echt iets moois van gemaakt voor de nabestaanden en de slachtoffers. Het waren twee hele grote vierkanten waar de gebouwen hadden gestaan. Met daarin een soort van waterval/fontein. En dan op de randen alle namen van alle slachtoffers. Ook legden ze elke dag een witte roos op de naam van de gene die op die dag jarig zou zijn geweest. Echt kippenvel.. Verder zijn we de eerste dag ook naar de Brooklyn bridge gelopen en overheen gelopen natuurlijk, Grand central, Times Square en als afsluiter zijn we nog naar de top of the rock geweest waar we de hele stad over konden kijken. De tweede dag zijn we op een bootje naar het eiland van het vrijheidsbeeld geweest. Het is best gek om iets te zien wat je altijd in films en op plaatjes ziet om dat met eigen ogen te zien. Het weer was trouwens mooi, maar wel heel erg koud!! Ik kwam vanuit Wilmington van bijna 25 graden, naar 4 graden in NY... De derde dag zijn we naar Central park toe gelopen, dit was overigens ook St. Patricks day en de halve marathon werd gelopen. We waren een beetje aan de late kant voor de halve marathon want de enige mensen die daar nog liepen gingen nog langzamer dan ons wandeltempo, haha. Was dus ook niet zo heel erg impressive meer om te zien. Ook was er een collega van Gigant op dezelfde dag aankomen in NY als mama en Chris. Dus die heb ik die dag ook nog even gezien, alle ins en outs weer gehoord. Haha, dan besef je wel dat je het toch wel een beetje mist thuis en alle gezellige avondjes bij Gigant. We zijn gezellig door central park heen gelopen en zijn ook nog de empire state building op geweest, wat echt heel erg gaaf was!! Je hebt daar echt een fantastisch mooi uitzicht! En het was heel erg helder, dus dat was echt tof! 's avonds hebben we nog 1 keer op onze vaste stek gegeten, waar we al 3 avonden gegeten hadden. Erg lekkere hamburgers daar, met de skyline van NY, Amerikaanser kan haast niet. ;-)

Die dag daarna was het alweer tijd om te vertrekken, we hebben de huur auto opgehaald en zijn naar Washington D.C. gereden. Daar hebben we het huis van meneer Trump maar even bekeken. Er was ook iets aan de gang, ze hadden de weg afgesloten en er stond een hoop bewaking op de weg. Maar na een uur gestaan te hebben en alle eekhoorntjes geobserveerd te hebben was er nog niet heel veel gebeurd. Achteraf hoorde we dat er een of andere president op bezoek was die weer zou vertrekken. Dus vandaar.. Verder niet zo heel veel bijzonders gedaan. Bij de thai gegeten en naar bed gegaan. De volgende dag weer vroeg op om de laatste 6 uur naar Wilmington te rijden. We waren uiteindelijk rond 18/1830 thuis. Nog even boodschappen gedaan bij de Wal-Mart. Die moest natuurlijk ook gelijk even worden laten zien aan mama en Chris. Everybody loves the Wal-Mart haha. Dat is een winkel met echt ALLES. Alles wat je je maar kan bedenken, een mega grote supermarkt met daarbij ook een soort van mediamarkt, meubels, speelgoed, fietsenwinkel, kleding, schoenen, sportgedeelte, soort van intratuin, drogist, een opticien, een apotheek, dierengedeelte, witgoed, keuken gedeelte, beddengoed, geweren, een subway en ook nog een kapper! En volgensmij ben ik nu alsnog van alles vergeten, ze hebben gewoon alles. Echt alles... 

's avonds hebben wij gekookt en hebben we met Julia en de jongens samen gegeten. Die dagen daarna heb ik gewoon gewerkt en is mama een beetje mee geweest met wat ik allemaal doe. En heeft Chris Wilmington een beetje bekeken. Die heeft denk ik meer gezien van Wilmington dan ik. Haha! Vrijdags zijn we naar het Aquarium geweest met de jongens, was erg leuk! Zaterdags zijn we met zijn drieën naar Wilmington Downtown geweest, even rond gekeken en geluncht. 's Middags nog even op het strand hier thuis gelegen. En zondag zijn we dan nog naar Raleigh gereden om ook Darren nog even te ontmoeten en daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen. Want ze moesten het hele stuk naar New York nog terug rijden en vanaf daar vlogen ze weer terug naar Nederland. Dus ja, dat is altijd even lastig om weer gedag te zeggen.

Ik had het trouwens over het tijdelijke wonen hier, dit komt omdat hun eigen huis in September heel erg beschadigd is geraakt door de orkaan die hier toen is geweest. Daar heeft heel Wilmington helaas last van gehad en nog steeds zie je daar resten van, omgevallen bomen, beschadigde huizen, daken die nog niet gerepareerd zijn. De bouwvakkers zitten daarom hier ook een beetje in een monopoly positie. Ze hebben genoeg werk tot eind volgend jaar, zo werken ze op vrijdag bijvoorbeeld niet en willen ze maandags later beginnen en allemaal dat soort dingen.. Julia en Darren willen graag in mei weer terug verhuizen naar het andere huis. Maar zoals het er nu uitziet, denk ik niet dat dat gaat gebeuren.. Er moet nog echt een heeeele hoop aan gebeuren. We zullen het gaan zien!

Ben trouwens ook afgelopen zaterdag met Sara (andere au pair die ik heb leren kennen tijdens de oriëntatie die in Raleigh woont) naar een ijshockey game geweest, dit was een cluster meeting. Dit was echt heel erg leuk!! Een hele leuke sfeer in de arena en veel enthousiasme! En het is gewoon een super leuke sport om naar te kijken, gaat echt super hard! Haast niet te doen. Maar dit zou ik nog wel vaker willen doen! Dit was echt heel leuk. 

Maar goed, ik stop er maar weer eens mee, vind het wel weer mooi geweest haha. Blij dat ik 'm eindelijk af heb! Haha. Heb trouwens ook nog allemaal foto's en video's toegevoegd van de jongens, de omgeving hier, New York/Washington D.C. en de ijshockey game! Dus die zullen onder het kopje foto's ergens tevoorschijn moeten komen!

Fijne woensdag en tot de volgende blog maar weer!! :)