A new place, a new home, a new family and a new fresh start!

Ik ben blij!

Laat ik dat maar gelijk als eerste zeggen haha. Na afgelopen weekend nog een klein dramaatje te hebben gehad met Jessica over een kastdeurtje die ik kapot zou hebben gemaakt maar waarvan ik 100% zeker wist dat dit al vanaf het begin zo was. En daar werd nogal naar op gereageerd. Was ik dus nog eens een keer extra extra blij dat ik vandaag eindelijk weg kon! Een mens kon niet meer klaar zijn dan dat ik daar was. Dus vanochtend om 5:45 moest ik klaar staan om om 6 uur in de auto weg te rijden naar Wilmington! Dus zo gezegd, zo gedaan. Was een beetje ongemakkelijk wel om met Jessica meer dan 2 uur in een auto te zitten. Maar goed, we hebben het overleefd. Naar mate we in de buurt van Wilmington kwamen werd het steeds rustiger op de weg en zag de omgeving er ook steeds relaxter uit. Beetje duinachtig, leuke schattige strandhuisjes. Moet ook zeggen dat ik mij gelijk al wel een soort van thuis voelde, ik zag mij hier wel wonen aan de kust. Op gegeven moment kwamen we bij een brug aan waar we moesten doorgeven wie we waren en wat we kwamen doen. Julia en Darren wonen namelijk (tijdelijk) op een eiland. En jeetje mina, WAT voor een eiland!! Ik werd steeds enthousiaster toen we langs alle huizen reden. Want echt, hier staan me kasten van huizen!! Echt niet te doen gewoon... Hele kastelen. En het ene huis was nog groter dan de ander. Toen we eenmaal aan waren gekomen ging het eigenlijk allemaal heel snel. Spullen uit de auto, huis in, waar Kim (de andere au pair) al voor de deur klaar stond met haar spullen, alles weer de auto in. Kort en snel afscheid en weg was Jessica weer. Heel bijzonder allemaal weer hoe dat dan weer gaat. 

Maar goed, eenmaal binnen waren daar Julia, Eva, moeder van Darren en Hunter en Fisher! Ik kreeg gelijk een rondleiding door het huis en in mijn kamer stond op mijn bed een heel groot welkomstbord gemaakt door Hunter en Fisher, super lief! Ook hadden ze pakketjes voor mij gemaakt met alle dingen die ik lekker/leuk vind. Zo had ik in mijn kamer een pakketje staan met 2 blikken tennisballen, een mooie nieuwe drinkbeker (hier hebben ze van die speciale on the go bekers, zijn mooie bekers), chocolade repen, M&M's, wat pijnstillers, omdat ze van mijn nierstenen af wisten, ook heel lief natuurlijk! En een hele mooie welkomstkaart met een lieve tekst daarop. In de badkamer stond ook nog een pakketje met mijn favoriete shampoo en conditioner, (ze hadden van te voren van alles gevraagd, haha), een lekkere lotion van Dove, douchegel, een cadeau bon van 25$ voor een drogist volgensmij (?) en een maskertje. Dus dat was echt compleet anders binnenkomen dan bij mijn vorige familie. Wat een verschil... 

Daarna moest Julia vrij snel naar het werk. En heb ik de rest van de dag doorgebracht samen met Eva en Fisher en daarna rond een uur of 13 kwam ook Hunter weer thuis van school. Hunter die is GEK op treinen, vooral Thomas de trein. Beneden heeft die de biljart tafel vol gebouwd met treinsporen en al z'n treinen, waar die schijnbaar uuuuren mee kan spelen. Zo had ik ook een trein voor hem gekocht als cadeautje, was die erg blij mee natuurlijk! Die kon die gelijk bij z'n verzameling toevoegen. En Fisher had ik een doosje duplo met dieren gegeven. Beetje met de treinen gespeeld, spelletjes gespeeld en wat TV gekeken. Het was namelijk een oer hollandse dag hier vandaag. Het regende de hele dag.. 

Rond een uur of 5 kwam Julia weer thuis van werk en ben ik even een rondje gaan lopen met de hond. Die hebben ze hier namelijk ook, Porter, een grote boxer. Echt een ontzettend lief beest die geen vlieg kwaad doet. En heel enthousiast is om nieuwe mensen te leren kennen. Ik werd ook de eerste paar uur helemaal afgelebberd (vond ik een iets minder geslaagd idee inderdaad...) Maar Julia zei dat wanneer die je kent, die dat niet meer doet. En ik moet zeggen dat die er gelukkig vrij snel weer mee stopte, inmiddels helemaal onder geslijmd... Haha nee grapje, zo erg was het nou ook weer niet. Maar ik ging dus even een rondje lopen met de hond, ik dacht leuk, gelijk even de buurt verkennen. Huisjes kijken... Ohnee, huiZEN! Wel was het ontzettend mistig, ik kon nog geen 15 meter voor me uit kijken. Wat best lastig is als je in een nieuwe buurt loopt en je moet de weg weer terug vinden en je telefoon ligt aan de oplader thuis.. Ik was namelijk ook op zoek naar de zee geweest, aangezien ze hier direct aan het water wonen, echt fantastisch! En ik hoorde de zee wel en ik rook 'm ook duidelijk. Maar door de mist heb ik niks geen zee gezien helaas. Hopelijk is het morgen beter weer! 

Eenmaal terug weer, beetje kennismaken met Julia, kletsen, spelen met de jongens en uiteindelijk gegeten. Oh trouwens, dit zag ik 's middags al toen ik lunch voor mezelf ging maken. Ze hebben hier veel verschillende soorten fruit en groentes liggen, er lagen verse uien en verse knoflook en een hele koelkast vol met eten en drinken. En ik werd hier ZO ontzettend gelukkig van. Bij die andere familie hadden ze haast nooit wat aan eten in de koelkast liggen. En al helemaal geen groentes of fruit. Omdat ze altijd af haalden. En als ik zo terug denk, heb ik heel weinig vitamines binnen gekregen de laatste paar weken. Uberhaupt niet veel gegeten. Dus hier werd ik heel blij van, dat ik eindelijk weer een beetje normaal kon eten. Met lunch een lekkere sandwich met kipfilet, 's middags een banaan. En wat ik ook tegen m'n moeder zei. Ik heb voor het eerst in twee maanden tijd weer eens een normale maaltijd als avondeten gegeten, meatloaf (soort van gehaktbrood) aardappel puree en een lekkere verse salade met feta, gedroogde cranberrys, tomaat en crotons. Mn moeder zei al: "dat je hier nog eens zo gelukkig van zou worden..." Maar dit was ik echt. Weer een beetje vitamines erin! En ook aten we met zijn allen aan tafel wat heel gezellig was. Hunter was aan een stuk door aan het kletsen en Fisher was lekker op zn gemakje aan het eten. Ook dit zo samen eten heb ik gemist. Het voelt alsof ik weer ergens bij hoor. En ook echt welkom ben. Wat echt een opluchting is. 

Na het eten kwam ook Darren thuis en hebben we nog een beetje gepraat en met de jongens gespeeld. Ze lieten me zien hoe Fisher aan het dansen is op het liedje La Bamba. Heel grappig, hij kan nog niet echt mama of papa zeggen. Maar hij zegt wel Bamba, haha. Uiteindelijk werden de jongens naar bed gebracht en ben ik ook naar mijn kamer gegaan, waar ik mijn koffers op m'n gemakje heb uitgepakt, alles netjes gesorteerd. En het echt 'mijn' kamer gemaakt. Zo heb ik alle foto's die ik van vrienden heb gekregen om mijn spiegel heen gehangen wat er nu heel gezellig uit ziet. En nu ook echt wel een beetje voelt als 'mijn' kamer.

Morgen is Darren vrij van werk dus die zal mij een beetje gaan rondleiden door de buurt, laten zien waar Hunter naar school gaat, waar speeltuinen en winkels zijn. Ook moet ik nog een rijbewijs en een simkaart voor mn telefoon regelen. Dus ook dat gaan we morgen even proberen te fixen. Je moet je rijbewijs namelijk binnen 60 dagen halen na aankomst in Amerika en ik zit inmiddels op dag 56.. oeps! Het zal eens een keer niet uitgesteld worden...

Voor nu hou ik er even mee op, ben al meer dan 20 uur wakker besefte ik mij net en dus erg moe. Maar ik ben in ieder geval al een stuk blijer dan dat ik was de afgelopen weken. Dus dat is heel positief!

Ik hou jullie weer op de hoogte! Groetjes vanaf (bijna) het strand! :)