Huis nummer 3 in the USA!

Als je 4 x in 1 week van verschillende mensen de vraag krijgt waar je blog blijft dan weet je dat het echt tijd wordt om er weer een te schrijven. Dus bij deze! Haha. 

Haha besefte me net even dat ik in meer huizen hier heb gewoond/ ga wonen in een jaar tijd. Dan dat ik in mijn hele leven in Nederland heb gedaan. Zit nu namelijk in huis nummer 3! Het huis van oma waar we afgelopen weekend naar zijn verhuisd! Waar ik zo ontzettend tegenop zag. Maar het valt echt 100 procent mee gelukkig. Ze is hier alleen op de dagen dat ze 's middags op de jongens past en verder bemoeit ze zich eigenlijk nergens mee! Ze had namelijk van te voren wel gezegd dat ze hier elke dag zou zijn om de bloemen water te geven en andere dingen te doen. 

En ik moet zeggen dat ik het fijner wonen vind in dit huis dan in ons vorige huis. En dat is op zich wel heel erg gek, we woonden op het eiland veel groter en direct aan de zee. Hier wonen we vrij klein en gewoon in een normale buurt met normale huizen die geen miljoenen kosten haha. Het heeft een of andere rust hier ofzo? Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar voel me hier relaxter en minder afgesloten van de buitenwereld. Julia en de jongens zijn ook relaxter en blijer hier. We wonen sowieso veel dichterbij alles, school, winkels, speeltuinen, sportvelden etc. 

Verder gaat het goed hier, het gaat allemaal z'n gangetje wel. Google maps en ik nemen steeds meer afstand van elkaar, ook loop ik geen 100 duizend rondjes meer in de Wal-Mart om van alles te vinden, stel ik me ook niet 3 x voor aan dezelfde mensen en ben ik gewend aan de temperaturen hier. WANT JEMIG WAT IS HET HEET. We hebben laatst 2 weken lang een gemiddelde temperatuur van 35 graden gehad. Op de dag van de verhuizing zelfs 38 met een gevoelstemperatuur van over de 40!! Heerlijke dag om met dozen rond te sjouwen, not. En het was wel grappig, want laatst was het in Nederland een keer 30 graden en toevallig was het op die dag hier ook eindelijk weer eens 30 graden. En vanuit Nederland kreeg ik allemaal berichtjes van pff het is zo heet!! Terwijl hier iedereen rond liep van oh wat heerlijk, het is maar 30 graden! Haha. Koen noemde me al het exotische familielid, haha. 

Ik zit heel hard na te denken wat er allemaal is gebeurd de afgelopen tijd en wat ik allemaal moet vertellen haha. Ik probeer het namelijk een keer eens niet te lang te maken. Hunter is 28 mei 5 jaar geworden dus was het groot feest natuurlijk. Zijn met z'n kinderfeestje naar een trampoline park geweest, echt super leuk! Het thema was super heroes! Dus ik als Batgirl, Fisher als de hulk, Darren en Hunter als superman en Julia als Wonder Woman naar het trampoline park. Werden verder helemaal niet raar aan gekeken, neejoh. Toen kwamen er nog 15 kleine super hero stuiterballetjes aan gestuiterd die waren uitgenodigd. Ik was nog nooit naar een trampoline park geweest, maar het was echt zo leuk! Heb de hele middag achter Fisher aan lopen duiken, die vond het natuurlijk ook helemaal prachtig. Zal wat foto's plaatsen weer! Weetje wat trouwens wel gek is hier, de volgordes van hoe een verjaardagsfeestje gaat. Ze komen aan, ze geven de tas met cadeau's, worden niet uitgepakt, dan gaan ze trampoline springen, na 2 uur gaan ze pizza eten en dan DAARNA komt pas de taart?! En pas thuis worden de cadeau's uit gepakt?! Ze pakken hier geen cadeau's uit waar de mensen bij zijn. Aan de andere kant wel handig, zo hoef je je gezicht niet in de plooi te houden als je het niet leuk vind. Maar toch vind ik het gek.

De vorige keer zei ik dat Fisher een beetje een diva'tje begint te worden. Nou geloof me, het is geen diva TJE meer. Het is echt een grote diva! Die begint echt een karaktertje te ontwikkelen of nouja, te uiten vooral! Het is niet meer altijd alleen de blije Fisher. Al moet ik zeggen dat die met mij heel goed, blij en prima is, alleen zodra Julia binnenkomt van het werk bijvoorbeeld, veranderd die echt in een klein monstertje. Dat is echt niet grappig meer soms. Hij vraagt gewoon ontzettend veel aandacht van Julia en Darren en als die dat dan niet krijgt wordt die boos. Helaas is het ook niet zo'n beste slaper wat het er niet fijner op maakt voor iedereen. Julia die de hele nacht wakker wordt gehouden, Hunter die bij Fisher op de kamer ligt en dus ook niet z'n slaap krijgt en ik die de kamer er naast heeft en hele dunne muren en ook ik verschillende keren per nacht wakker wordt gehouden. En de afgelopen paar nachten is het ook echt weer een groot feest geweest 's nachts dus we zijn allemaal een beetje moody af en toe. En vooral Julia, ik denk persoonlijk dat die echt tegen een burn out zit. Die heeft het ZO druk met werk, met het huis opknappen en met 2 jongens die je af en toe echt achter het behang wil plakken met heel veel ducktape. Ik hoop dat we snel het huis in kunnen en dat het allemaal wat rustiger zal worden. 

Afgelopen maandag had ik me trouwens weer een heerlijk moment samen met de jongens. Het was 17:00 en dat betekend badtijd, Fisher was de hele dag al een beetje ondeugend en het leek wel alsof die het erom deed, hij had z'n luier nog geen 3 seconden af en meneer stond lekker rustig in het wilde weg te plassen, nou goed, kan gebeuren, opruimen en weer door. Jongens weer schoon, bad uit, pyjama aan en daarna waren ze heel lief samen aan het spelen. Dus dacht, ik ga vast beginnen met koken dan is dat ook weer gefixt. Een Hello Fresh maaltijd. Maar op gegeven moment komt Hunter fladderend de badkamer uit (Hunter fladderd als iets heel spannend is): "MOYRA MOYRA THERE IS WATER EVERYWHERE AND THE TOILET IS LEAKING!!!" En ik stond dus te koken en dacht ohjee.. En inderdaad there was water EVERYWHERE. Maar helaas niet alleen water, ook urine en een drolletje dreven door de badkamer heen. Oke, SHIT.. letterlijk. Hunter had zo'n dik 'stinkie' (zo noemen ze het hier) gedaan dat de WC verstopt was geraakt en Hunter dacht hey mn drol gaat niet weg, ik spoel nog 7 keer door! Maar goed, ik had daar dus nu geen tijd voor om het op te ruimen, handdoek aan de andere kant van de deur want het kwam ook de gang op lopen, deur dicht en snel terug naar het fornuis waar de boel stond aan te branden en over te koken. Daarbij had ik nog zo gezegd: deze deur blijft dicht en niemand gaat naar binnen. Ik stond nog geen 5 seconden mn eten te redden en ik hoor een deur open gaan... Toen ging alles in slowmotion, ik rennend naar de badkamer, duikend op Fisher maar het mocht helaas niet baten, te laat, Fisher zette een stap en gleed uit, lekker door de badkamer heen door de vieze troep. Fisher aan het huilen, Hunter aan het fladderen en ik vloekend in mn hoofd. En normaal is Julia rond deze tijd al lang thuis maar ze was precies deze dag een half uur te laat. En ik had Fisher net helemaal schoon uit bad he. Nouja, pyjama uitgetrokken en afgedroogd en maar even verder rond laten wandelen, Julia kon elk moment thuis komen dus kon ze me helpen. Was niet haar fijnste welkom nee, haha. Die kon gelijk vanuit haar werk een WC gaan ontstoppen en een badkamer dweilen. Ondanks dat de spaghetti super zacht was geworden en de saus wat knapperig was hier en daar was het best nog lekker. 's Avonds liep Fisher even zonder luier, hij had hele erge uitslag dus dat moest even lucht krijgen. Komen we er later achter dat die in Hunter zn schoen had staan plassen... Zo fijn. Sorry voor dit iets onsmakelijke verhaal. Hoop dat niemand ondertussen iets zat te eten. :)

Haha en tuurlijk gaan de moyra acties ook hier in Amerika gewoon door. Ik had weer zo'n dag dat alles mis ging. Hunter was het minst luisterende kind EVER. Hij heeft af en toe van die dagen dat die heel graag uit test hoe ver die kan gaan. En op de een of andere manier, ALLES wat je tegen 'm zegt wat die wel of niet mag doen, hij doet het tegenovergestelde of hij doet het gewoon nog even een keer extra. Ik probeer de laatste dagen ook echt streng te zijn omdat die dan weer even met z'n beide voetjes op de grond moet staan. Hij kan soms heel verwend zijn en reageren. Hij is helaas best vaak heel negatief over alles en wil altijd iets beters of anders. En ik probeer 'm echt bij te brengen dat die blij moet zijn met wat die heeft en niet altijd iets groters of beters moet willen.

Wat wel leuk was wat ik hoorde van Julia is dat zijn opa en oma hadden gezegd dat Hunter in positieve manier aan het veranderen is sinds dat ik er ben, zijn manieren bijvoorbeeld, hij zegt nu ook veel vaker please en thank you omdat ik daar echt op hamer. En ik vind dat die zelf dingen moet opruimen en doen, zoals zijn bordje naar de keuken brengen als die klaar is met eten, speelgoed opruimen, zelf zijn kleren aan doen (pfoee, dat was 4 maanden lang elke ochtend een ENORM drama, vooral de sokken waren niet zijn vrienden, maar we hebben vol gehouden en sinds een week of 3/4 hoor ik hem er nauwelijks meer over! Check!). Ook zei die vaak geen gedag tegen mensen die hallo tegen hem zeggen of hem iets vragen. Dus elke ochtend als we weer langs de leraren liepen door school heen, die gedag zeiden, bleven we net zo lang staan totdat die iets van goeiemorgen had gezegd. Vond die misschien niet zo heel leuk maar ik heb nu wel bereikt dat die goeiemorgen of uberhaupt gedag zegt tegen mensen. Julia was dan ook heel erg verbaasd toen die ineens op een morgen beneden kwam en "Good morning Mom!" zei. Maar nu zegt die dus elke dag goeiemorgen! (Check!) En oh, wat was ik een stomme au pair volgens hem. "I really hurt his feelings" Zoals die dat dan mooi kan zeggen. Maar ik merk de laatste paar weken dat ik echt een goede en leuke band met hem begin te krijgen. Ik krijg knuffels en kusjes en is af en toe het allerliefste kind en super behulpzaam en toen ik hem 2 weken terug naar bed bracht en hem een kus gaf zei die: "I love you Moyra." Nou toen smolt mijn hart echt. Het is echt een schatje maar af en toe dus ook een monster, en zo ook die vrijdag.

Ik kon zeggen wat ik wou, hoog of laag springen, maar het leek wel alsof ik chinees sprak. Toen moesten we even naar de Wal Mart en normaal zijn Fisher en Hunter echt de aller liefste kinderen in een winkel. Maar Hunter toen dus niet, die moest alles uit de schappen trekken, vooral snoep en chocola en die stopte die dan in zn broekzakken en wou het niet terug leggen. Ook moest ik wat foto's afdrukken voor vaderdag. Nou je kan je denk ik wel voorstellen hoe gezellig dat was toen die even een paar minuutjes moest wachten... Tot 100 tellen Moyra... Oke nee misschien toch maar tot1000... Ook moest ik melk halen van Julia, die was ik namelijk een paar dagen daarvoor al 2 x vergeten mee te nemen. Dus had beloofd dat ik die vandaag ECHT mee zou nemen. Nou dat was gelukt! (dacht ik). Gelukkig belde Julia in de auto op dat ik ze naar haar ouders mocht brengen, daar was zij zelf ook, dan had ik iets eerder vrij en kon ik eerder naar Raleigh toe vertrekken want dit weekend had ik mijn hele weekend vrij!! Heel erg fijn! Ik heb ze afgezet en was op dat moment echt heel erg blij dat ik klaar was! Julia moest ook heel erg lachen. Zij had namelijk een paar dagen daarvoor een nacht niet geslapen doordat Fisher weer aan het nachtbraken was en 's ochtends nog steeds aan het jengelen en huilen was. Dus toen ik om 7:30 begon rende ze letterlijk weg met "here you have him, have fun!" Die trok het echt niet meer. Dus dat was wat ik letterlijk tegen Julia zei vrijdag middag. "here you have them, have fun!" Hunter begon namelijk zelfs in de auto met mijn rijkunsten te bemoeien. Zucht... Julia snapte me helemaal!

Nou hup, snel de auto in en 2 uur lang in stilte, zonder gillende en zeurende kinderen, naar Raleigh toe! Ik was echt heel erg aan een heel vrij weekend toe. Daar had ik afgesproken met Sarah bij een bioscoop, alleen duurde het nog 3 kwartier voordat ze kon komen, dus moest ik even wachten. En waar kom ik tijdens het wachten achter? DE MELK! Die lag nog bij me in de auto... Oh, zo dom weer. Was dus de melk eindelijk niet vergeten te halen, vergeet ik m uit de auto te halen... Dus ik Julia sms'en van sorry, maar die moest gelukkig heel hard lachen.

Nou toen kwam het volgende, ik wou de kaartjes vast halen voor de bioscoop maar de enige rij die nog beschikbaar was, was de eerste. En dat hadden we al eens eerder gedaan maar toen keken we 3 dagen daarna nog steeds omhoog. Gelukkig is Amerika groot en heeft van alles dus ook veel. En zo waren er nog 6 andere bioscopen in Raleigh. En gelukkig bij een andere bioscoop waren er nog wel goede tickets beschikbaar. Nou helemaal leuk. Sara en ik zouden afspreken bij die bioscoop. Was nog een half uur rijden extra, maar ach, dat half uurtje kan er nog wel bij. Kom ik bij de bioscoop aan, app ik Sara, ja waar ben je? Waar sta je? Ik zie je niet? Nou ja, dan raad je het natuurlijk al, deze suffe doos stond bij een ANDERE bioscoop... Heel leuk 6 bioscopen in 1 stad, maar wel verwarrend. De een heette namelijk Beaver Creek en de andere heette Brier Creek. Tja het begint allebei met een B.. Maar wat bleek nou, de 'goede' bioscoop was NOG eens een keer een half uur extra rijden... ZUUUCHT! Nou daar gingen we dan maar weer, uiteindelijk is het allemaal gelukt en hebben we de film gezien, de film was namelijk vrij laat, dus had genoeg tijd. Tja, hoe hou je jezelf bezig he..

Wel heb ik de hele film een lichte vorm van stress gehad, Julia en Darren hebben een nieuw huis in Raleigh en dus ook nieuwe sleutels en Darren had nog zo gezegd: neem even een paar extra setjes met sleutels mee, het kan soms zo zijn dat een na maak sleutel niet werkt. Maar ja, wie was die extra sleutels weer vergeten? Ja, ik dus. En daar stond ik dan om 1 uur 's nachts aan een deur te rammelen met een sleutel die het niet leek te doen. Heb een kwartier staan prutsen, voelde me net een inbreker, in een doodstille buurt met d'r zak lampje aan een deur te sjorren. Ik had niet raar opgekeken als er politie langs was gekomen omdat er een buurman gebeld had. Maar dat was gelukkig niet het geval. En uiteindelijk draaide de sleutel TOCH om. Hoe? Ik weet het nog steeds niet. Elke keer dat ik weer naar binnen ging was het weer een heel gedoe namelijk. Maar ik was binnen en kon eindelijk naar bed na een lange heel erg vermoeiende dag!

En oh, wat was het heerlijk om in een stil huis zonder kinderen wakker te worden. Ik dacht heel even in de hemel wakker te zijn geworden! Fantastisch! Eindelijk eens een keer normaal uitslapen! Maar al snel weer back to reality, het is een Darren huishouden en die heeft niks in huis. Geen eten.. niks nada noppes. Dus toen maar even met Sara naar de shopping mall en wezen lunchen. 

Zaterdag middag gingen we met het au pair cluster naar een baseball game. Echt super tof om een keer mee gemaakt te hebben! Heb er niet heel erg veel van gezien omdat we best ver weg zaten, wat ook nog een klus op zich was om je stoeltjes te vinden, hebben elke stoel in het hele stadium wel gezien om er vervolgens achter te komen dat je de eerste keer al bijna bij de goede stoeltjes was geweest. Maar ookal zaten we ver weg, alleen al om de hele sfeer mee te maken bij zo'n wedstrijd was al super leuk. Ook was er achteraf een vuurwerk show, heel erg mooi! Zal de foto's erop zetten!

Zondag ben ik echt zo lang mogelijk in Raleigh gebleven, had écht nog even geen zin om weer in een druk huishouden rond te lopen. Al moet ik zeggen toen ik thuis kwam was ik wel weer heel blij om mn twee vriendjes te zien. Hun waren ook blij om mij te zien en Hunter was dan ook weer full excitement aan het fladderen. Hoorde van Julia dat die het hele weekend had gevraagd wanneer ik nou weer terug kwam en waar ik bleef. Super lief natuurlijk! 

Haha oja ook nog een grappig verhaal, laatst toen we nog in het andere huis woonden met ons eigen privé strandje ging ik samen met de jongens naar ons strandje toe. En toen we het strand op liepen zagen we een hele grote zware schelp liggen, zo'n schelp waar een parel in had kunnen zitten, kunnen ja, zat er niet in. Toen Hunter en ik die aan het bewonderen waren kwam Fisher heel trots ineens uit het niks aan gelopen met een DODE RAT IN ZN HANDJES!!! Ik schrok zo erg dat er onbewust een harde gil uit schoot, waar Fisher weer van schrok en thank god liet die het beest van schrik vallen.. Jemig.. Deze jongens, wat een grapjassen... Ze bezorgen me soms echt hartaanvallen.

Verder is Hunter trouwens ook geslaagd voor de kleuter/peuterschool. Wat een poppenkast.. Hebben 2 uur lang naar een graduation show moeten kijken van 93!!! geslaagde kinderen die allemaal liedjes hadden ingestudeerd en een voor een werden gefeliciteerd... Ze hadden ook allemaal zo'n toga aan en mutsje op, heel schattig hoor. Maar wat doe je die kinderen aan zeg haha, ook de ouders! Die met andere kleine kinderen in het publiek zaten die op gegeven moment ook niet meer stil te houden waren. Fisher in ieder geval niet. Was ook heel grappig, op een gegeven moment zag je al die vaders achter in de zaal staan met de baby's haha!

Oke, het is weer een heel veel langer verhaal geworden dan ik had gepland. Oeps! Nouja, nog maar even gauw de foto's erop zetten en klaar!

Tot de volgende! En een heel fijn weekend allemaal! Hoorde dat het daar ook lekker warm wordt! :D